Wigstaarttok

De oproep is een piepende oproep die enigszins lijkt op die van een zwarte vlieger. De vlucht is zwaar en gaat gepaard met klapperen afgewisseld met glijders. Ze zijn te vinden in paren of kleine groepen. Het broedseizoen is van april tot juni en de legsel varieert van één tot vijf zeer symmetrische witte eieren. Indische grijze neushoornvogels nestelen meestal in boomholten op hoge bomen. Een bestaande holte kan naar wens verder worden uitgegraven. Het vrouwtje komt hol in het nest en sluit het nestgat af, waardoor er slechts een kleine verticale spleet overblijft waar het mannetje haar doorheen voert. De nestingang wordt door het vrouwtje afgesloten met behulp van de uitwerpselen en modderkorrels die door het mannetje worden geleverd. In het nest ruit het vrouwtje haar slagpennen en broedt de eieren uit. De hergroei van de veren van het vrouwtje valt samen met de volwassenheid van de kuikens, waarna het nest wordt opengebroken. Een studie in een nest bij Mumbai wees uit dat de belangrijkste vruchtbomen waaraan de neushoornvogels werden gevoerd Streblus asper, Cansjera rheedii, Carissa carandas, Grewia tiliaefolia, Lannea coromandelica, Ficus spp., Sterculia urens en Securinega leucopyrus waren. Ze staan er ook om bekend dat ze weekdieren, schorpioenen, insecten, kleine vogels nemen (er is vastgesteld dat ze parkietkuikens met rozige ringkuikens verwijderen en er mogelijk op jagen) en reptielen in hun dieet. Ze staan bekend om de vruchten van Thevetia peruviana, die bekend zijn. giftig zijn voor veel gewervelde dieren. Ze zijn bijna volledig boombewonend, maar dalen zelden naar de grond om gevallen fruit op te rapen, om stof te baden of om modderpellets op te pakken om de nestholte tijdens de nestperiode af te dichten. Ze genieten van verschillende sociale activiteiten, waaronder biljartgevechten en steekspelen vanuit de lucht.

De wigstaarttok komt in het heuvelland aan de voet van de Himalaya westelijk tot aan Indus en oostelijk tot aan de delta van de Ganges. Het is een vogel van open landschappen tot ongeveer 1400 m boven de zeespiegel. De wigstaarttok wordt als een van de weinige neushoornvogels ook waargenomen in verstedelijkt gebied in bomenrijen langs wegen en lanen.

De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort bedreigd wordt in zijn voortbestaan, daarom staat de wigstaarttok als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.