Chileens Alkstormvogeltje

Hij foerageert vooral op kleine vis (of de larven van deze vis) waaronder Peruaanse ansjovis (Engraulis ringens) en verder Krill (zoals de soort Euphausia mucronata) en kleine kreeftachtigen waaronder Pleuroncodes monodon.

Het Chileens alkstormvogeltje verblijft relatief ver uit de kust. Ze zijn waargenomen op 150 tot 200 km van hun broedgebieden. Ze broeden op de westkust van Zuid-Amerika vooral in het natuurgebied rond het schiereiland Paracas op de eilandengroepen San Gallán en La Vieja.

Het Chileens alkstormvogeltje is plaatselijk uitgestorven op tal van eilanden en rotskusten van Peru en Chili. Vroeger waren er miljoenen exemplaren, maar door de winning van guano (waarin ze hun nesten uitgroeven) ging de populatie snel achteruit. Zij werden gevangen en gebruikt als voedsel voor de arbeiders. Het alkstormvogeltje heeft nu een beperkt en bedreigd broedgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 1995/96 geschat op 12 tot 13 duizend broedparen. De populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. De broedgebieden worden aangetast door de winning van guano, ingevoerde roofdieren zoals honden die gebruikt worden bij de jacht op konijnen en vossen. Verder vindt er verstoring plaats op de eilanden door (illegale) betreding. Er zijn geen betrouwbare schattingen van de populatiegrootte in 2016.