Roze Pelikaan

1.5 - 1.8 m

De roze pelikaan eet voornamelijk vis, zowel kleine als grote. In Europa en Azië leeft hij voornamelijk van karperachtigen als karper, brasem en voorn, aangevuld met modderkruipers, snoek en baars. In Afrika jaagt hij voornamelijk op tilapia's en andere cichliden. Hij kan een vis van 1,85 kg in zijn geheel doorslikken, en eet 900 tot 1200 gram per dag. De roze pelikaan kan door zijn lichte bouw niet duiken, en moet dus zijn prooi van het wateroppervlak vissen. Vissen gebeurt voornamelijk in groepen, alhoewel de roze pelikaan ook alleen vis kan vangen. Een groep van zes tot twintig pelikanen vormt tijdens het vissen een kring in hoefijzerformatie, en zwemt naar voren. Als de pelikanen een school vissen hebben gevonden, steken ze de snavel in het water en houden ze hun vleugels boven hun rug. Regelmatig wordt de kop haast synchroon omhoog getild, waarna het ritueel meerdere malen wordt herhaald. De vissen kunnen aan de wand aan opengesperde snavels lastig ontsnappen en zitten zo in de val. Met de grote keelzak, met een inhoud van twaalf liter, scheppen ze zo de vis uit het water. Met de haakvormige punt aan de snavel grijpt hij de vissen vast, die hij daarna in de lucht gooit om hem weer op te vangen in de keelzak en hem inslikt.

Het broedgebied van de grote witte pelikaan strekt zich uit tot Ethiopië, Tanzania, Tsjaad, Noord-Kameroen en Nigeria in Afrika, en is waargenomen of gerapporteerd broed in Zambia, Botswana en Zuid-Afrika. In de jaren negentig werden in het Palearctische gebied 6.700 tot 11.000 broedparen gevonden in 23 tot 25 broedplaatsen. Een studie uit 1991 wees uit dat er in de Sovjet-Unie ongeveer 3.070 tot 4.300 paren aanwezig waren. Slechts twee broedkolonies bevinden zich in het Middellandse-Zeegebied, één met 250 tot 400 paren in Turkije en de andere met 50 tot 100 paren in Noord-Griekenland. De broedkolonie aan het Rukwa-meer in Tanzania is de grootste bekende broedkolonie in Afrika, gevolgd door de kolonie Lake Shala, Ethiopië, die waarschijnlijk van cruciaal belang is voor de soort in Afrika. De Afrikaanse bevolking van ongeveer 75.000 paren van de grote witte pelikaan woont. Degenen die broeden in het Palearctische gebied zijn migranten, hoewel het mogelijk is dat de meerderheid van de westelijke Palearctische populaties tijdens hun herfstmigratie in Israël stopt. De migratieroutes zijn slechts gedeeltelijk bekend. Tijdens het broedseizoen worden trekpopulaties gevonden van Oost-Europa tot Kazachstan. Meer dan 50% van de Euraziatische witte pelikanen broedt in de Donau-delta in Roemenië. Ze verblijven ook het liefst in de meren bij Burgas, Bulgarije en in het Srebarna-meer in Bulgarije. De pelikanen komen eind maart of begin april aan in de Donau en vertrekken na het broeden van september tot eind november. Overwinteringslocaties voor Europese pelikanen zijn niet precies bekend, maar overwinterende vogels kunnen voorkomen in Noordoost-Afrika via Irak tot Noord-India, met een bijzonder groot aantal kwekers uit Azië die overwinteren rond Pakistan en Sri Lanka. Noordelijke bevolkingsgroepen migreren naar China, India, Myanmar, met achterblijvers die Java en Bali in Indonesië bereiken. Dit zijn vogels die meestal in laaglanden worden gevonden, hoewel ze in Oost-Afrika en Nepal op hoogten tot 1372 m (4501 ft) kunnen worden gevonden. Over het algemeen is de grote witte pelikaan een van de meest verspreide soorten. Hoewel sommige gebieden nog steeds vrij grote kolonies bevatten, staat het in algemene overvloed achter de bruine pelikaan en mogelijk de Australische pelikaan. Europa heeft nu naar schatting 7.345–10.000 broedparen, met meer dan 4.000 paren waarvan bekend is dat ze in Rusland nestelen. Tijdens de migratie zijn er meer dan 75.000 waargenomen in Israël en in de winter kunnen er meer dan 45.000 in Pakistan blijven. In al zijn kolonies bij elkaar nestelen naar schatting 75.000 paren in Afrika. Het is mogelijk uitgestorven in Servië en Montenegro en regionaal uitgestorven in Hongarije. Grote witte pelikanen geven meestal de voorkeur aan ondiep, (seizoensgebonden of tropisch) warm zoet water. Goed verspreide groepen broedende pelikanen komen voor via Eurazië van het oostelijke Middellandse Zeegebied tot Vietnam. In Eurazië kan zoet of brak water bewoond worden en de pelikanen komen voor in meren, delta's, lagunes en moerassen, meestal met dichte rietvelden in de buurt voor nestdoeleinden. Bovendien worden sedentaire populaties het hele jaar door aangetroffen in Afrika, ten zuiden van de Sahara, hoewel deze fragmentarisch zijn. In Afrika komen grote witte pelikanen voornamelijk voor rond zoetwater- en alkalische meren en zijn ook te vinden in kustgebieden, estuariene gebieden. Naast rietvelden nestelden Afrikaanse pelikanen zich op Inselbergs en vlakke eilanden voor de kust van Banc d'Arguin National Park.