Australische Boomzwaluw

Boommarters broeden, afhankelijk van de regio, van juli tot januari, in paren of semi-koloniaal, afhankelijk van de beschikbaarheid van nestplaatsen. Nesten worden gebouwd in natuurlijke gaten in dode bomen of rotsspleten, maar steeds vaker op kunstmatige locaties op bruggen en gebouwen. Dit komt het meest voor in West-Australië, waar zelfs in grote steden als Adelaide en Perth wordt gekweekt. Boommarters laten ook af en toe de nesten van welkome zwaluwen herleven, en kunnen de eigenaren verdrijven om het nest te bemachtigen. Het nest, ongebruikelijk voor een klifzwaluw, wordt vaak alleen gemaakt van gras en bladeren, maar kan worden versterkt met modder. Een modder- en plantenvezelcement wordt ook gebruikt om de breedte van de ingang tot het broedgat te verkleinen. De koppeling is 3-5, meestal vier, bruine en mauve-gevlekte witte eieren, en deze soort wordt vaak dubbelbroed. Boommarters hebben een snel draaiende vlucht en voeren hoger dan welkome zwaluwen, vaak meer dan 6 m boven de grond. Ze worden vaak gezien boven hoge eucalyptusbomen die luchtinsecten boven het bladerdak vangen, maar zullen zich ook voeden met insectenzwermen laag boven water. Deze soort kan zeer gezellig zijn als ze niet broedt en zal gemengde koppels vormen met sprookjesmartins.

Deze vogel broedt in Australië voornamelijk zuidelijk van de 20ste breedtegraad en op Timor. Het is een trekvogel die in de zuidelijke winter naar het noorden trekt en dan oostelijk van de Wallacelijn in Indonesië, Nieuw-Guinea en de Salomonseilanden verblijft en soms als dwaalgast in Nieuw-Zeeland wordt waargenomen. De soort telt 3 ondersoorten: P. n. timoriensis: de oostelijke Kleine Soenda-eilanden. P. n. neglecta: Australië. P. n. nigricans: Tasmanië. De Australische boomzwaluw is een vogel van open bosgebieden waarin grote dode bomen met holen zijn te vinden waarin de vogel nestelt. De vogel wordt steeds algemener in stedelijk gebied.

Niet wereldwijd bedreigd.