Amerikaanse Klifzwaluw

14 cm (5.5 in)

De Amerikaanse klif slikt zich voeden met een dieet dat bestaat uit vliegende insecten, met name zwermende soorten zoals: vliegen, bijen, gaasvliegen, eendagsvliegen, vlinders, motten, sprinkhanen en waterjuffers. De vogels foerageren hoog (meestal 50 m of hoger) over velden of moerassen en hebben de neiging om bij slecht weer met harde wind te vertrouwen op waterlichamen zoals vijvers. Deze vogels zijn dagjagers (overdag), keren in de schemering terug naar hun broedplaatsen en zijn niet erg actief tijdens koud of regenachtig weer vanwege het lage aantal beschikbare prooien. Foerageergedrag dat nauw verband houdt met hun reproductiecyclus; wanneer de vogels voor het eerst op de broedplaats aankomen, zullen ze tot 10 mijl van de kolonie foerageren, in de hoop dat ze hun lichaamsvetreserves zullen vergroten om zich voor te bereiden op koude, winderige dagen en hun energie-uitgebreide legfase. Wanneer de zwaluwen in de schemering terugkeren naar de broedplaats, vliegen ze vaak in een strak gecoördineerde kudde boven het hoofd, in zo'n nauwe synchronisatie, dat ze als één groot exemplaar kunnen verschijnen. Deze grote groepsformaties worden creches genoemd. Het sociale gedrag van de Amerikaanse klifzwaluw houdt niet op bij deze 'gesynchroniseerde vliegende' displays; ze gebruiken speciale vocalisaties om andere kolonie-leden te adviseren over een goede prooilocatie waar voldoende voedsel beschikbaar is. Er werd gedacht dat kolonie-sites in de buurt van moerassen grotere hoeveelheden insecten zouden hebben om grote populaties te ondersteunen, maar er zijn even grote nestkolonies op grote afstand van moerassen.

Zoals hun naam doet vermoeden, concentreerden de Amerikaanse klipzwaluwen door de geschiedenis heen hun nestkolonies langs bergkliffen, voornamelijk aan de westelijke Noord-Amerikaanse kust. Tegenwoordig, met de ontwikkeling van snelwegen, betonnen bruggen en gebouwen, past deze aanpasbare vogelsoort snel hun gemeenschappelijke broedplaatsen aan, met populaties die zich verder naar het oosten uitbreiden en hun moddernesten op deze betonnen infrastructuren bouwen. Het broedgebied van de Amerikaanse klifzwaluw omvat dus een groot gebied in Canada en de Verenigde Staten, met uitzondering van enkele zuidelijke en noordelijke gebieden. De meeste broedkolonies bevinden zich in de nabijheid van velden, vijvers en andere ecosystemen die een grote verscheidenheid aan vliegende insectenpopulaties zouden bevatten om tijdens het broedseizoen in hun energiebehoefte te voorzien. De overwinteringsgebieden van de klifzwaluwen zijn geregistreerd als Zuid-Amerikaanse landen, zoals Zuid-Brazilië, Uruguay en delen van Argentinië. Hun gedrag en populaties moeten echter nog uitgebreid worden bestudeerd op hun overwinteringsgebieden, waardoor er ruimte blijft voor nieuwe informatie over deze soort. De Amerikaanse klifzwaluwen zijn lange-afstandsmigranten die over het algemeen langs de Noord-Amerikaanse kusten reizen. De oostelijke bevolking reist door Florida en de westerse bevolking door Mexico en Midden-Amerika tot aan hun bestemming. Van kudden die grote aantallen klipzwaluwen bevatten, is geconstateerd dat ze samen migreren, maar het is onbekend of ze bij elkaar blijven of zich naar verschillende locaties verspreiden.