Gevlekte Aalscholver

74 cm

Gevlekte aalscholvers kunnen tot 16 km offshore voeden. Hun belangrijkste dieet bestaat uit kleine vissen en ongewervelde zeedieren, maar ze hebben nauwelijks invloed op de visstand in Nieuw-Zeeland. De vogels vangen vissen door vanaf het zeeoppervlak te duiken en zichzelf met hun zwemvliezen onder water voort te stuwen. Ze duiken gemiddeld ongeveer 30 seconden en rusten meestal tussen de duiken 10 tot 15 seconden op het oppervlak. De langste duik ooit gemaakt was 70 seconden. Gevlekte aalscholvers dragen vaak enkele kleine steentjes in hun spiermaag, die kunnen dienen om voedsel te vermalen of om ongewenste darmparasieten te voorkomen. Soms worden ze alleen gezien terwijl ze vissen, maar vaker worden een aantal samen gezien, vissen door lange duiken of het volgen van een school.

De gevlekte aalscholver is endemisch voor Nieuw-Zeeland. Het broedt alleen op de kustlijnen van Nieuw-Zeeland en enkele van de eilanden voor de kust, voornamelijk te vinden op het Zuidereiland. Hoge aantallen zijn te vinden aan de westkust en in de buurt van Stewart Island, maar ze wonen ook op sommige plaatsen op het Noordereiland. Tijdens het fokken zijn ze meestal te vinden op hun broedplaatsen, maar verder zijn ze meer verspreid naar andere kustgebieden. Grote kolonies zijn te vinden rond het schiereiland Banks in de buurt van Christchurch en in een rots met de naam 'Shag Rock' in de haven van Wellington. Phalacrocorax punctatus komen lokaal veel voor, met schattingen van aantallen landelijk variërend van 10.000 tot 50.000 paren. Deze soort nestelt het liefst op kliffen langs rotsachtige kusten waar ze richels of scheuren bezetten en kolonies vormen van meer dan duizend vogels. Ze gaan zelden in zoetwateromgevingen of ingesloten estuaria (Heather & Robertson, 2000). Zeewier wordt vaak gebruikt bij het bekleden van de nesten, waarvan de basis is gemaakt van stokken.