Eekhoornkoekoek

46 cm

De eekhoornkoekoek wordt gevonden in bosluifel en randen, tweede groei, heggen en halfopen habitats van zeeniveau tot wel 2500 m (8200 ft), hoewel het ongebruikelijk is boven 1200 m (3900 ft). De Engelse naam van deze soort is afgeleid van de gewoonte om langs takken te rennen en als een eekhoorn van tak naar tak te springen. Het vliegt normaal gesproken slechts korte afstanden, voornamelijk glijdend met af en toe een flap. Het voedt zich met grote insecten zoals krekels, wespen en rupsen (inclusief die met brandharen of stekels), en af en toe spinnen en kleine hagedissen, die zelden fruit nemen. Zijn statische prooi wordt meestal met een snelle uitval van het gebladerte gehaald, maar wespen kunnen uit de lucht worden geplukt. Eekhoorn koekoeken worden vaak waargenomen vreedzaam foerageren naast kleine zoogdieren zoals zijdeaapjes (Callithrix jacchus) tijdens het droge seizoen voor cacaobonen. In het bijzonder kunnen ze worden gezien om samen mierenkolommen van het leger bij te wonen, prooien weg te spoelen die door de mieren worden gespoeld, en af en toe zich bij kuddes met gemengde soorten te voegen. Het nest is een kopje bladeren op een takje van een tak, verborgen in een dichte vegetatie van 1–12 m (3,3–39,4 ft) hoog in een boom. Het vrouwtje legt twee witte eieren. De eekhoornkoekoek is er in overvloed in het grootste deel van zijn verspreidingsgebied en lijkt redelijk tolerant te zijn voor menselijke verstoring, zolang er maar bosrijk land blijft. Vergeleken met veel koekoeken in de wereld, is het relatief gewaagd en opvallend, hoewel het meestal te maken kreeg met slenteren in de vegetatie. Vanwege het brede assortiment wordt het door de IUCN beschouwd als een soort van minste zorg.