Amerikaanse Ekster

Hij foerageert in groepjes of alleen op de grond. Amerikaanse eksters eten bessen, grote insecten zoals kevers en rechtvleugeligen, kleine knaagdieren en aas. Deze soort leeft meestal in open leefgebieden met kleine bosjes en bomen. Hij kan dus gevonden worden in landbouwgebieden en voorstedelijke gebieden, waar ze regelmatig in contact komen met mensen. Als hij achtervolgd of ingesloten wordt, wordt hij zeer voorzichtig, maar anders is hij vrij tolerant voor de aanwezigheid van de mens. Historisch geassocieerd met bizonkuddes, landt het nu op de rug van vee om hen van teken en insecten te reinigen. Grote roofdieren, zoals wolven, worden vaak gevolgd door Amerikaanse eksters, die profiteren van wat overblijft van de prooien die zij doden. De soort wandelt ook dikwijls over de grond, waar de vogels voedsel vinden in de vorm van kevers, sprinkhanen, wormen en kleine knaagdieren. De Amerikaanse ekster is een van de weinige Noord-Amerikaanse vogels die een kuiltje graven als nest. Dit nest bestaat uit takjes en ligt vlak bij de bomen. Meestal worden 6-7 eieren gelegd. Het uitbroeden, alleen door de vrouwelijke vogels, begint wanneer de leg voltooid is en duurt 16-21 dagen. De rustperiode is 3-4 weken.

De Amerikaanse ekster komt voor in de westelijke helft van Noord-Amerika, van Colorado, tot de zuidelijke kust van Alaska naar Noord-Californië, Noord-Nevada, Noord-Arizona, Noord-New Mexico, Centraal Kansas en Nebraska. De soort leeft op prairie.

De soort wordt niet bedreigd en heeft in sommige gebieden geprofiteerd van bosfragmentatie en landbouwontwikkelingen. Zoals veel kraaiachtigen is het echter vatbaar voor het West-Nijl-virus. In Canada komen eksters met zwarte snavel niet voor op de lijst van vogels die worden beschermd door de wet op de Migratory Birds Convention. Provinciale wetten zijn ook van toepassing, maar in Alberta mogen er zonder vergunning op eksters worden gejaagd en gevangen.