Laaglandlevertangare

20 cm (8 in)

Voornamelijk insecten, ook bessen

Er zijn drie ondersoortengroepen, die afzonderlijke soorten kunnen zijn: de hepatica-groep, broedend uit het noorden van Nicaragua, in dennen- en dennenbossen en gedeeltelijk migrerend de lutea-groep (ook wel bekend als de tand-gefactureerde tanager), inwoner van Costa Rica naar noordelijk en westelijk Zuid-Amerika in hoogland bosranden de flava groep (ook wel bekend als de rode tanager), woonachtig in open bossen elders in Zuid-Amerika. De algemene naam lever betekent "leverkleurig", namelijk bruinrood. De specifieke naam flāva is Latijn voor geel of goud. De gewoonten van de hepatische tanager zijn vergelijkbaar met die van de westerse tanager. Het varieert van de zuidwestelijke Verenigde Staten (Arizona, New Mexico en lokaal in het zuiden van Californië en Colorado) tot het noorden van Argentinië. Leden van de noordelijke groep zijn groter en steviger dan andere Piranga-tanagers en hebben een relatief korte staart en een stevige snavel. De helderste kleur zit altijd op zijn voorhoofd en keel. In alle verenkleed heeft het grijze flanken, donkere wangen en een donkere oogstreep. Het vrouwtje is geel en het mannetje is rood. Het gemiddelde gewicht is 38 g (1,3 oz). De gemiddelde spanwijdte is 31,8 cm (12,5 inch) en lengte is 20,3 cm (8,0 inch). Zijn roep is een lage, droge chup zoals de kluizenaarlijster. Het lied is duidelijker dan Thraupidae tanagers en lijkt veel meer op het lied van de zwartkopgrosbeak, een ander lid van de Cardinalidae. Het vluchtgesprek is een schor en opkomend weet. Het zoekt voedsel in het gebladerte van bomen en beweegt langzaam en methodisch; verschillende individuen gebruiken verschillende strategieën. In de zomer eet de noordelijke vorm grotendeels insecten, spinnen en wat fruit. In Mexico is waargenomen dat het nectar eet. Vanuit het zuiden van Oaxaca volgt het zwermen legermieren. Zelfs het gedrag en de levensgeschiedenis van de noordelijke bevolking zijn opmerkelijk weinig bekend.