Amazonemuggenvanger

Deze soort telt 12 ondersoorten: P. p. brodkorbi: van zuidelijk Mexico tot noordelijk Costa Rica. P. p. superciliaris: van het noordelijke deel van Centraal-Costa Rica tot noordelijk Colombia. P. p. cinericia: Coiba (nabij zuidelijk Panama). P. p. bilineata: van noordwestelijk Colombia tot noordwestelijk Peru. P. p. daguae: het westelijke deel van Centraal-Colombia. P. p. anteocularis: centraal Colombia. P. p. plumbiceps: noordoostelijk en oostelijk Colombia en noordelijk Venezuela. P. p. innotata: van oostelijk Colombia tot centraal Guyana en noordelijk Brazilië. P. p. plumbea: Suriname, Frans-Guyana en noordelijk Brazilië. P. p. atricapilla: noordoostelijk Brazilië. P. p. parvirostris: oostelijk Ecuador, noordoostelijk Peru en noordwestelijk Brazilië. P. p. maior: noordelijk Peru.

Over het algemeen is deze soort gebruikelijk en wijdverbreid in het grootste deel van zijn assortiment. Daarom achtte BirdLife International en IUCN het de minste zorg. In de Amazone wordt deze soort voornamelijk geassocieerd met relatief open habitats (bijv. Várzea Forest), waardoor hij eerder lokaal is. Het kan profiteren van de opening van het bos als gevolg van ontbossing, tenminste zolang er enkele bomen staan. De muggenvanger van Marañón blijft gewoon, maar is beperkt tot een klein gebied met uitgebreide vernietiging van habitats. Drie andere taxa met zeer beperkte distributies kunnen worden bedreigd, namelijk anteocularis van de Magdalena-vallei (Colombia), daguae van de Cauca-vallei (Colombia) en cinericia van het eiland Coiba (Panama).