Witkeelwaaierstaart

De witkeelnagelstaart legt drie eieren in een klein bekernest in een boom. Het is insectenetend en waait vaak zijn staart terwijl het door het kreupelhout beweegt. De eieren zijn ongeveer 2 cm lang. Ze zijn wit van kleur, met een band van bruine vlekken rond het midden, dichter bij de basis van het ei. Vogels gebruiken jaar na jaar hetzelfde liedje, met steeds kleinere veranderingen, met als resultaat dat het liedje na 4-5 jaar heel anders klinkt. De roep van de man is een waardevol hulpmiddel bij het detecteren en identificeren van de vogel, die vaak kan worden verward met de witgekroonde fantail, R. aureola, waar hun reeksen elkaar overlappen. R. aureola heeft lichte onderzijde en prominente plekken in twee rijen op de vleugels.

Op de IOC World Bird List worden negen ondersoorten onderscheiden: R. a. canescens (het westen van het Himalayagebied) R. a. albicollis (Midden-Himalayagebied, Bangladesh en Oost-India) R. a. stanleyi (Oosten van het Himalayagebied, Noordoost-India en West-Myanmar) R. a. orissae (Het oosten en midden van India) R. a. celsa (Zuidoost-Tibet en verder Zuid-China, Oost-Myanmar, en het noorden van Thailand en Indochina) R. a. cinerascens (Zuidoost-Thailand en het zuiden van Indochina) R. a. atrata (het schiereiland Malakka en Sumatra) R. a. sarawacensis (Sarawak) R. a. kinabalu (Sabah en Brunei) De witkeelwaaierstaart is een algemene vogel van altijd groenbijvend bos, zowel regenwoud als secundair bos vooral in heuvelland en middengebergte. Bijvoorbeeld in het nationaal park Gunung Kinabalu is het een algemene vogel die 's avonds foerageert op insecten die zich rond lantaarns langs de weg verzamelen. De witkeelwaaierstaart (samen met het niet erkende taxon R. albogularis) staat als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.

Niet wereldwijd bedreigd.