Vuurstuitwaaierstaart
Een soort van Rhipidura Wetenschappelijke naam : Rhipidura rufifrons Genus : Rhipidura
Vuurstuitwaaierstaart, Een soort van Rhipidura
Botanische naam: Rhipidura rufifrons
Genus: Rhipidura
Photo By http://www.comebirdwatching.blogspot.com/ , used under CC-BY-SA-3.0 /Cropped and compressed from original 
Beschrijvingen
Het is een zangvogel van ongeveer 15 -16,5 cm lengte. De vogel is van boven grijsbruin; de stuit en de bovenkant van de staart zijn warm roodbruin. De vogel heeft een zwart kraagje dat uitloopt in donkere spikkels op de borst. De keel is helderwit. Kenmerkend is een oranjerode vlek op het voorhoofd. De waaiervormige staart is van onder donkergrijs met witte uiteinden aan de staartpennen. Bij ondersoorten die in Nieuw-Guinea voorkomen, ontbreekt de rode vlek op het voorhoofd. Dit is een kenmerk van de Australische ondersoorten die overigens in de (zuidelijke) winter ook wel in Nieuw-Guinea worden gezien. 
Grootte
18 cm
Nestlocatie
Struik
Voedingsgewoonten
Ze eten meestal kleine insecten en zullen zich daarbij vaak aansluiten bij gemengde soorten die kuddes voeren. Deze bestaan meestal uit andere kleine zangvogels zoals: de brilmonarch, de kleine shrikethrush, de diksnavelige struikgewas en minder nu en dan de groenrughoningeter. De rufous fantail is meestal een luchtfoerageur, zelden neergestreken tijdens het voeden. Prooi wordt gevonden tijdens bijna continue beweging in en tussen vegetatie. Ze stoppen (baars) gedurende zeer korte tijd, waarin ze hun staart uitwaaieren. Veel zeldzamer zitten ze langer dan vijf seconden om de omgeving te onderzoeken. Zodra een prooi is gelokaliseerd, zullen ze deze achtervolgen door een extreem behendige en manoeuvreerbare vlucht binnen de luifel te vertonen (door te jagen, te achtervolgen of op te jagen). Het zijn echter veelzijdige verzamelaars, ook in staat tot verschillende foerageermethoden, die af en toe zweven om prooien van bladeren en (zeer zelden) van de grond en ander gevallen puin te halen. Ze hebben langere poten vergeleken met andere Rhipidura-soorten, waardoor ze ook op de grond behendig kunnen bewegen.
Habitat
De rufous fantail leeft in vochtige en matig dichte habitats. Binnen deze gebieden heeft het verbazingwekkend grote variaties in de habitatvereisten. Ze komen voor in eucalyptusbossen, mangroven, regenwouden en bossen (meestal bij een rivier of moeras). Zelden zijn ze zelfs gevonden in droge sclerofylbossen. Afgezien van open graslanden en open dorre gebieden, zijn er niet veel belangrijke soorten landschap in de regio Australo-Pauan die niet kunnen worden bewoond door ten minste één ondersoort van de rufous fantail. Rufous fantails zullen over het algemeen de lagere niveaus van hun leefgebied, de ondergroei of de subcanopy bezetten en niet verder dan 6 meter van de grond afdwalen. Verschillende ondersoorten geven de voorkeur aan iets andere habitats, die soms discreet of overlappend kunnen zijn.
Soort voeding
Insectivoor
Migratieoverzicht
Sommige ondersoorten hebben enigszins verschillende migratiepatronen. De overgrote meerderheid vertoont echter sterk migratiegedrag - ze gebruiken jaar na jaar dezelfde route en hebben regelmatige vertrek- en aankomsttijden. Ze migreren in het voorjaar naar het zuidoosten van Australië om te broeden, te beginnen in september, met een piek in oktober, en vervolgens in het najaar in het noorden in maart en april. Dit is goed gekarakteriseerd.
Algemene Informatie
Gedrag
Onderzoek naar rufous fantail sociaal gedrag is schaars. Sommige waarnemers hebben ze anekdotisch beschreven als nieuwsgierig en betrouwbaar, terwijl anderen ze beschouwen als verlegen wezens. Er bestaat echter consensus over dat ze bijna altijd worden afgebeeld als hyperactief, constant in beweging, friemelend en zwaaiend met een uitgewaaide staart. Ze worden meestal waargenomen in de lagere lagen van hun leefgebied, in nauwe samenhang met de schaduw, rondvliegend, waardoor korte, frequente vluchten worden gescheiden door korte momenten van neerstrijken en soms hoppen tussen gebladerte of op de grond.
Distributie Gebied
Het is een vogel van dichte ondergroei in een groot aantal typen bos, meestal vochtig tropisch regenbos, maar ook mangrove, moessonbos, gebieden met struikgewas langs kusten, vegetaties langs waterlopen, soms ook (tijdens de trek) in open terrein bij boerderijen, tuinen en steden. Dit is de opsplitsing volgens de IOC World Bird List: Rhipidura rufifrons (Latham, 1802) Rhipidura rufifrons torrida Wallace, 1865 (Noord-Molukken) Rhipidura rufifrons uraniae Oustalet, 1881 (Uitgestorven op Guam,(Marianen) Rhipidura rufifrons saipanensis Hartert, 1898 (Marianen) Rhipidura rufifrons mariae Baker, RH, 1946 (Marianen) Rhipidura rufifrons versicolor Hartlaub & Finsch, 1872 (Yap, Carolinen) Rhipidura rufifrons agilis Mayr, 1931 (Santa Cruz-eilanden) Rhipidura rufifrons melanolaema Sharpe, 1879 (Santa Cruz-eilanden) Rhipidura rufifrons utupuae Mayr, 1931 (Santa Cruz-eilanden) Rhipidura rufifrons commoda Hartert, 1918 (Salomonseilanden) Rhipidura rufifrons granti Hartert, 1918 (Salomonseilanden) Rhipidura rufifrons brunnea Mayr, 1931 (Salomonseilanden) Rhipidura rufifrons rufofronta Ramsay, E.P., 1879 (Salomonseilanden) Rhipidura rufifrons ugiensis Mayr, 1931 (Salomonseilanden) Rhipidura rufifrons russata Tristram, 1879 (Salomonseilanden) Rhipidura rufifrons kuperi Mayr, 1931 (Salomonseilanden) Rhipidura rufifrons louisiadensis Hartert, 1899 (Louisiaden, Nieuw-Guinea) Rhipidura rufifrons intermedia North, 1902 (Oost-Australië) Rhipidura rufifrons rufifrons (Latham, 1802) (Zuidoost-Australië)
Soort Status
De vuurstuitwaaierstaart heeft een enorm groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De indruk bestaat dat de aantallen teruglopen. Echter, het tempo van achteruitgang ligt onder de 30% in tien jaar (minder dan 3,5% per jaar). Om deze redenen staat deze waaierstaart als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.
Photo By http://www.comebirdwatching.blogspot.com/ , used under CC-BY-SA-3.0 /Cropped and compressed from original 
Scientific Classification
Phylum
Chordadieren Klasse
Vogels Classificatie
Zangvogels Familie
Waaierstaarten Genus
Rhipidura Species
Vuurstuitwaaierstaart 
AI-ornitholoog in uw broekzak
Scan de QR-code om te downloaden
