Titicacafuut

Het is een van de drie futensoorten die niet kunnen vliegen. De dieren rennen wel over het water en fladderen als razend met hun vleugeltjes, maar los komen ze niet. Bij gevaar duiken ze onder.

Deze bijzondere vogelsoort komt alleen voor op enkele grote meren in de Andes, die hoger dan 3000 meter boven zeeniveau liggen zoals het Laguna Arapa en het Laguna Umayo in zuidoost Peru, het Titicacameer op de grens met Bolivia en het Laguna Uru-uru en het Poopomeer in West-Bolivia. Het leefgebied bestaat uit de dicht met riet begroeide oeverzones van deze meren.

De titicacafuut heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2006 door BirdLife International geschat op ongeveer 1600 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen waarschijnlijk af met 50% in aantal over een periode van tien jaar. Het leefgebied wordt steeds onaantrekkelijker door een groot aantal verschillende processen waaronder watervervuiling door lozingen uit bewoond gebied en mijnbouwactiviteiten en steeds grotere visserij-inspanning waarbij lange, staande nylonnetten worden gebruikt waarin de futen verward raken en verdrinken. Bovendien is er steeds meer jacht op vogels en watertoerisme dat verstoring geeft in de rietoevers, verder wordt riet afgebrand. Om al deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.