Zwarte Roodborsttapuit

Het broedseizoen is voornamelijk februari tot augustus met een piek in maart tot juni. Het nest wordt gebouwd in een gat in een muur of iets dergelijks, omzoomd met gras en haar, en er worden 2-5 eieren gelegd. Gepaarde mannetjes verminderden hun zanggedrag bij zonsopgang niet als hun partners vastzaten en tijdelijk van het territorium werden uitgesloten. Deze studie suggereert dat mannen het ochtendkoor gebruiken om sociale relaties met naburige mannen te bemiddelen om een gevestigd territorium te verkondigen.

De zwarte roodborsttapuit heeft een zeer groot verspreidingsgebied dat reikt van het noordoosten van Iran tot ver in Nieuw-Guinea. Binnen dit gebied worden 16 ondersoorten onderscheiden: S. c. rossorum (Noordoost-Iran tot Kazachstan en Afghanistan, overwintert in Zuidwest-Azië) S. c. bicolor (Zuidoost-Iran, Pakistan en Noord-India) S. c. burmanicus (Midden- en Zuidoost-India tot Myanmar, Zuid-China, Thailand en Indochina) S. c. nilgiriensis (Zuidwest-India) S. c. atratus (Sri-Lanka) S. c. caprata (het noorden van de Filipijnen) S. c. randi (Midden-Filipijnen) S. c. anderseni (Zuidoosten van de Filipijnen) S. c. fruticola (Java tot midden van de Kleine Soenda-eilanden) S. c. pyrrhonotus (oostelijke Kleine Soenda-eilanden) S. c. francki (Soemba) S. c. albonotatus (Celebes) S. c. cognatus (Babar) S. c. aethiops (het noorden van Nieuw-Guinea, Bismarck Archipel) S. c. belensis (West en Midden Nieuw-Guinea) S. c. wahgiensis (Oost Nieuw-Guinea) Het is een vogel van open landschappen, agrarisch gebied, graslanden met heggen en ander struikgewas. Het is een cultuurvolger. Het is een algemeen voorkomende vogel, plaatselijk soms talrijk.

De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd maar wordt stabiel geacht. Om deze redenen staat deze soort "roodborsttapuit" als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.