Toekanbaardvogel

21 cm

De soort is vleesetend en voedt zich met een verscheidenheid aan fruit vermengd met ander voedsel. Een vergelijking van de diëten van de barbets uit de Nieuwe Wereld wees uit dat ze zuiniger waren dan de andere barbets, en dat hun diëten meer leken op die van toekans. Van 62 verschillende fruitsoorten uit 20 families is gemeld dat ze worden gegeten; fruit van Cecropia-bomen is bijzonder belangrijk gebleken als voedselbron, evenals Clusia. Ander voedsel dat wordt ingenomen, omvat insecten zoals termieten, kleine reptielen, nectar, boomsap en bloembladen. De exacte samenstelling van het dieet varieert per seizoen, waarbij insecten in april vaker worden ingenomen. Het dieet van nestvogels heeft meer insectenprooi dan dat van volwassenen, met 54% fruit en 42% insecten. De toekanbarbet foerageert gedurende 12 uur van de dag rond zijn grondgebied, foeragerend van grondniveau tot 30 m (98 ft) omhoog in de overkapping. Het foerageert in kleine groepen van maximaal zes vogels en vormt soms gemengde koppels met tiranvliegenvangers, grasmussen, tanagers en andere frugivores.

De soort is inheems in de vochtige bossen van de westelijke Andes, van de Andes-hellingen in het noordwesten van Ecuador tot het zuidwesten van Colombia, op een hoogte van 1.400–2.400 m (4.600–7.900 ft). Het maakt gebruik van alle boslagen, waarbij enige voorkeur wordt getoond voor het bovenste bladerdak van het bos (11-20 m (36-66 ft)) en de subcanopy (6-10 m (20-33 ft)). De soort maakt ook gebruik van secundaire bos- en bosrandhabitats. Er zijn aanwijzingen dat deze vogels zeer specifiek zijn bij het kiezen van bomen om te nestelen. Het geeft meestal de voorkeur aan oude bomen in de familie Lauraceae. Aangezien nestbomen met voldoende diameter in deze bossen niet erg gebruikelijk zijn, heeft habitatverlies door houtkap gevolgen voor de soort.