Maskergeelvink

12 cm (4.75 in)

Lawrence's goldfinch voedt zich bijna volledig met zaden van struiken en vorken. Tijdens het broedseizoen eet het zaden van eenjarigen, wat de gemeenschappelijke fiddleneck sterk begunstigt. Vogelaars die op zoek zijn naar de distelvink van Lawrence wordt geadviseerd om deze plant te kennen. In andere seizoenen in Californië eet het voornamelijk chamise-achenes en ook bessen van maretak (Phoradendron) en California Buckthorn. In Arizona eet het vaak de zaden van amarant en inktzwam. Het wordt aangetrokken door nigerzaad bij feeders.

Lawrence's goldfinch staat bekend om zijn dwaalgewoonten. Het broedt van ongeveer Shasta County, Californië tot het noorden van Baja California, grotendeels in de Coast Ranges en de uitlopers van de Sierra Nevada en in de Baja-hooglanden, maar soms ook tot aan de kust; de hoogste broedhoogte is ongeveer 8800 ft (2700 m) op de berg Pinos. Er zijn maar een paar plaatsen waar jaarlijks wordt nesten, met name de Carmel Valley en de South Fork Kern River. De keuze van gebieden in het broedbereik kan afhankelijk zijn van het klimaat door de beschikbaarheid van water en favoriete voedingsmiddelen. Bewegingen naar de kust en hellingen in de Sierras treden op in droogtejaren en bewegingen naar de randen van het bereik en in de Central Valley na natte jaren, mogelijk als gevolg van een toegenomen voedselvoorziening. Het is een paar keer gefokt in Arizona. De meeste, maar niet altijd alle vogels verlaten in de winter het noorden, midden en binnenland van Zuid-Californië. Ze verplaatsen zich naar de laaglanden aan de kust en naar de lagere delen van de woestijnen in het zuidoosten van Californië, variërend onregelmatig (soms in grote aantallen) naar het zuidoosten naar het noorden van Sonora en het noordwesten van Chihuahua en naar het oosten naar de zuidelijke helft van Arizona, het zuidwesten van New Mexico en zelfs het gebied van El Paso, Texas - ongeveer de regio Madrean Sky Islands. In sommige winters worden op mysterieuze wijze weinig vogels waargenomen; mogelijk zijn de vogels in Sonora en Chihuahua, die slecht bedekt zijn door natuuronderzoekers. De grootste oostwaartse verstoringen komen vaak voor in natte periodes en worden gesynchroniseerd met verstoringen van andere zaaizaadvogels zoals de roodhalsklinker, de rode kruisbek en de andere Noord-Amerikaanse distelvinken. De typische nesthabitat is droog en open bos dat zich in de buurt van zowel borstelige gebieden als velden met hoog jaarlijks onkruid bevindt, meestal binnen 0,5 mijl (0,80 km) van een klein waterlichaam. Het kan nestelen in andere habitats, inclusief landelijke woongebieden, maar niet in woestijnen of dichte bossen. Buiten het broedseizoen komt het voor in veel open habitats, waaronder woestijnen, buitenwijken en stadsparken.