Grijskopspreeuw

Het nest van de kastanjestaartspreeuw is typisch te vinden in open bos en teelt. De kastanjestaartspreeuw bouwt een nest in kuil. De normale koppeling is 3-5 eieren. Zoals de meeste spreeuwen, is de spreeuw met kastanjestaart vrij omnivoor en eet hij fruit, nectar en insecten. Ze vliegen in krappe kuddes en veranderen vaak snel van richting met grote synchroonheid.

Het gebrek aan monophyly in de eerdere spreeuwgeslachten heeft ertoe geleid dat deze soort in het verleden afwisselend onder het geslacht Sturnia, Sturnus en Temenuchus is geplaatst (Zuccon et al., 2006) en studies hebben gesuggereerd het hergebruik van een oude naam Temenuchus voor leden van deze clade. Latere studies hebben plaatsing in het geslacht Sturnia gesuggereerd. Er zijn twee ondersoorten van de kastanjestaartspreeuw: S. m. malabarica: Noordoost-India, Nepal, Bhutan, Bangladesh en Noordwest-Birma S. m. nemoricola: Zuid-China, Taiwan, Birma, Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja Het is bekend dat zowel de ondersoort als de nemoricola een aantal slecht begrepen bewegingen uitvoert (bijv. S. m. malabarica is geregistreerd uit Pakistan en in centraal en zuidelijk India). De taxon blythii wordt nu meestal (bijv. Rasmussen & Anderton, 2005) beschouwd als een geldige soort, de witkopspreeuw of de witkopmyna (Sturnia blythii), in plaats van een ondersoort van Sturnia malabarica. Zoals S. m. malabarica bezoekt alleen het bereik van blythii tijdens de niet-broedperiode (winter), van de twee is niet bekend dat ze kruisen. Maar een moleculaire studie vond de genetische divergentie tussen S. m. blythii niet significant groter (tussen 0,2% en 0,8%) dan tussen de zussen S. m. malabarica uit Noord-India en S. m. nemoricola van Birma en Vietnam.

Niet wereldwijd bedreigd.