Mikadofazant

De fazanten komen vaak naar buiten, hetzij in lichte regen of na zware regen, waar de mist ze verbergt. Ze zijn meestal solitair of worden in paren gevonden, vaak stil, maar toch alert. Ze kunnen de aanwezigheid van mensen meestal tolereren en het is mogelijk om ze van dichtbij te observeren, vooral in gebieden waar ze gewend zijn geraakt aan mensen die ze voeden. Wanneer ze gestoord worden, zullen ze langzaam en voorzichtig hun toevlucht zoeken in de omringende vegetatie, in plaats van in paniek weg te fladderen. Als ze wanhopig zijn, vliegen ze korte afstanden en glijden ze de berghelling af. De mannetjes zijn territoriaal, met een bereik van 200–400 meter in straal. Beide geslachten maken zachte kakelende geluiden tijdens het eten, en de mannetjes maken ke, ke, ke calls wanneer ze vechten voor hun partner of territorium. Beide geslachten kunnen een wervelend scherm vertonen, en tijdens het broedseizoen voert het mannetje een lateraal rennende vertoning uit met zijn lichaam uitgebreid en de staart gewaaid.

De Mikado-fazant is endemisch in bergachtige streken van Taiwan. De soort bezet dichte struiken, bamboegroei en grasachtig terrein met coniferenoverschrijding in centraal en zuidelijk Taiwan, van 2000 tot 3200 meter boven zeeniveau.

Dit leefgebied wordt sterk versnipperd door de aanleg van infrastructuur. Daarnaast bestaat er jacht op deze vogel, ook in formeel beschermde gebieden. Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort daarom de status "gevoelig".