Bergeend

Ruikoppels kunnen erg groot zijn (100.000 op de Waddenzee), aangezien de meeste paren hun gedeeltelijk volwassen jongen in een crèche achterlaten met slechts één of twee volwassenen. Deze soort wordt voornamelijk geassocieerd met meren en rivieren in het open land, broedend in konijnenholen, boomgaten, hooibergen en dergelijke. In de winter komt het ook veel voor op geschikte estuaria en wadplaten. De jongen zullen onder water duiken om roofdieren te ontwijken en de volwassenen zullen van hen wegvliegen om als lokaas te fungeren.

De bergeend komt voor langs de kusten van westelijk Europa en sommige kusten van de Middellandse Zee (bijvoorbeeld Sardinië). Ook langs de Vlaamse kust is hij te vinden, onder andere in Het Zwin en in de achterhaven van Zeebrugge. Ook in het binnenland komt hij voor, zoals bij Burchtse Weel, Blokkersdijk en de Scheldeboorden. In Nederland is hij in Zeeland vaak te zien, maar ook langs het IJsselmeer en op de Waddeneilanden. Hij broedt er, maar is er ook doortrekker en wintergast. De bergeenden leven in de duinen maar ze zijn ook vaak in de zee te zien. De Noordwest-Europese populatie van de bergeend omvat ongeveer 100.000 vogels. Ze verzamelen zich voor het grootste deel in de Duitse Bocht (Grosser Knechtsand) om de slagpennen te ruien. Vanaf begin juli nemen de aantallen daar snel toe; tussen 20 juli en 20 augustus is het maximumaantal dieren op de ruiplaats aanwezig. Dan ziet men op de pleisterplaatsen in het Nederlandse wadden- en deltagebied maar heel weinig bergeenden.

Niet wereldwijd bedreigd.