Kleine Rupsklauwier

Meestal te vinden in paren, hebben ze een luid fluitgeluid gemaakt van verschillende noten. De gebruikelijke oproep is een klaaglijke weet-weet, gevolgd door een reeks snelle whi-whi-whi-whee ?. Ze hebben een luid lied dat bestaat uit verschillende snelle fluitende noten. Ze voeden zich voornamelijk met insecten en soms bessen door meestal langs takken en bladeren in bomen te sproeien, maar maken soms ook luchtballonnen of dalen naar de grond. Ze hebben de gewoonte om hun vleugels aan te passen en ze kort na het neerkomen op een zitstok over de staart te heffen. Ze nestelen in de zomer voor het regenseizoen en bouwen een bekernest op een kale vork. Het nest is gemaakt van vezels en schors, vastgehouden door spinnenwebben en bedekt met stukjes schors en korstmos. Het is bekleed met zijdeachtige plantenvezels. Drie eieren zijn de gebruikelijke koppeling. Beide ouders broeden, maar men denkt dat alleen het vrouwtje de jongen voedt. Jonge vogels worden gevoed met insecten en bessen. In sommige jaren kunnen er twee broedsels worden grootgebracht. Een soort Haemoproteus werd beschreven van een Goan-exemplaar van deze soort als Haemoproteus tephrodornis door Froilano de Mello in 1935. Een spirurid nematode Oxyspirura alii werd beschreven en vernoemd naar S. Mehdi Ali en verkregen uit de oogholte van een gewoon houtkruid exemplaar van Hyderabad. Teken van de soort Haemaphysalis bispinosa en H. intermedia zijn op de soort geregistreerd.

De kleine rupsklauwier (T. pondicerianus sensu lato) heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om die redenen staat deze rupsklauwier als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.