Regenbooglori

Regenbooglori's houden zich meestal op in paren, maar vormen soms ook groepen die plotseling weer uiteenvallen in losse paren. Paren verdedigen hun territorium tegen indringers, zowel andere regenbooglori's als andere vogelsoorten, waaronder soorten die groter zijn. Als kooi- en volièrevogels zijn het actieve en nieuwsgierige vogels. Als ze vanaf jonge leeftijd bij mensen zijn, kunnen ze erg tam worden, maar het blijven zeer luidruchtige vogels. Het liefst worden ze in een paartje gehouden. Ook nemen ze graag regelmatig een waterbad. Het zijn drukke vogels die graag klimmen en knagen, ook zullen ze snel om aandacht gaan roepen.

Deze soort komt oorspronkelijk voor in een groot gebied: oostelijk Indonesië (de Molukken en West-Papoea), Papoea Nieuw Guinea, Nieuw Caledonië, Solomonseilanden en Vanuatu. Het leefgebied is regenwoud en andere gebieden met afwisselend bos, bosjes en struikgewas. Er zijn veel ondersoorten. Een aantal van deze ondersoorten wordt sinds de eeuwwisseling beschouwd als zelfstandige soort, zoals de lori van de blauwe bergen (die voorkomt in Australië langs de oostkust van Queensland tot het noordwesten van Tasmanië) en de roodneklori (uit Noord-Australië). De soort telt 8 ondersoorten volgens de IOC World Bird List: T. h. haematodus: de zuidelijke Molukken, westelijk Papoea-Nieuw-Guinea en westelijk Nieuw-Guinea. T. h. nigrogularis: de Kei-eilanden, Aru-eilanden en zuidelijk Nieuw-Guinea. T. h. caeruleiceps: het zuidelijke deel van Centraal-Nieuw-Guinea. T. h. micropteryx: noordoostelijk en zuidoostelijk Nieuw-Guinea. T. h. massena: Karkar, de Bismarck-archipel, de Salomonseilanden en Vanuatu. T. h. nesophilus: Ninigo-eilanden en Hermit van de Admiraliteitseilanden. T. h. flavicans: Lavongai en de Admiraliteitseilanden. T. h. deplanchii: Nieuw-Caledonië en de Loyaliteitseilanden. Regenbooglori's (of andere soorten die ook als ondersoort beschouwd worden) zijn geïntroduceerd in westelijk Australië, Auckland (Nieuw-Zeeland) en in Hongkong.