Eksterbabbelaar

Agressie tegen jonge vogels wordt meestal waargenomen wanneer het dominante paar een nieuw broed begint te broeden. In deze periode worden bedelende jongelingen door ouders gestraft met agressief gedrag zoals springen op de jongere. In alle gevallen stoppen vluchtelingen onmiddellijk na de aanval met bedelen. Overlap van het brood resulteert in een onderscheidende arbeidsverdeling, waarbij ondergeschikte volwassenen blijven zorgen voor jonge vogels terwijl het dominante paar hun inspanningen concentreert op het nieuwe broed. Vanwege de langere periode van post-gevulde zorg bij deze soort, kan dit ertoe leiden dat afhankelijke jongen van meerdere broedsels tegelijkertijd worden grootgebracht. Bonte babbelaars zijn sterk territoriaal en verdedigen hun grenzen bijna dagelijks met vleugel- en vocale displays. Deze gevechten leiden zelden tot fysieke agressie en verwondingen door dergelijke gevechten zijn zeer zeldzaam. Groepen verdedigen het hele jaar door hetzelfde territorium en kleine groepen verliezen vaak delen van hun territorium aan grotere naburige groepen. Onderzoek naar bonte babbelaars heeft het eerste bewijs geleverd van onderwijsgedrag bij een vogelsoort. Bonte babbelaars leren hun jongen door elke keer dat ze eten bezorgen een specifieke snor te roepen. Jongeren leren deze oproep te associëren met voedsel en elke keer dat ze het horen uit het nest te reiken. Volwassenen maken gebruik van deze associatie om jongeren aan te moedigen om te vluchten door de spinnende roep op afstand van het nest te geven en jongeren te verleiden hen te volgen. Na de vlucht blijven volwassenen de oproep gebruiken om jongeren aan te moedigen zich tussen foerageergebieden of roofdieren te verplaatsen. Deze oproep wordt ook gebruikt om onafhankelijke jonge mensen te werven voor een rijke foerageerlocatie, en kan zo jongeren informatie geven over waar ze voedsel moeten zoeken om rijke voedselbronnen te lokaliseren. Onderzoek naar bonte babbelaars heeft ook bewijs geleverd van taakverdelingsgedrag. Bij deze soort kan het dominante paar hun afhankelijke jongen aan de zorg van helpers overlaten en een nieuw broedsel beginnen. Dit laat broedoverlap toe: meerdere broedsels van afhankelijke jongen kunnen tegelijkertijd worden grootgebracht. Een dergelijk gedrag benadrukt de voordelen van coöperatief fokken: veel helpers laten fokkers toe om in meer broed te investeren. Ouders initiëren deze taakverdeling door nakomelingen die bij hen bedelen om voedsel agressief te straffen. Deze herhaalde bestraffing resulteert erin dat jonge vluchtelingen om voedsel smeken bij helpers in plaats van bij hun ouders: hun ouders vrijmaken om opnieuw te broeden.

Deze soort komt voor van Namibië tot Botswana, westelijk Zimbabwe en noordwestelijk Zuid-Afrika.

Niet wereldwijd bedreigd.