Geelsnavelkitta

De blauwe eksters zijn, zoals blijkt uit hun knappe staarten, hoofdzakelijk boombewonende vogels; hoewel ze meestal worden ontmoet in zware jungle-gebieden, wagen ze zich ook tussen de cultivatie in de bomen en soms op kale berghellingen op grote hoogte. Ze voeden zich vaak op de grond en nemen dan een merkwaardige spronggang aan, met de staart omhoog gehouden om te voorkomen dat deze in contact komt met de grond. Ze leven in groepen van zeven of acht vogels en zijn zeer partijdig op bepaalde plaatsen, zodat een partij die eenmaal zijn verblijf in een bepaalde nullah of stukje bos heeft hervat, daar doorgaans zal worden gevonden. Ze zijn zeer actief, vliegen onophoudelijk van tak naar tak en aarzelen niet om hoog in de lucht te lanceren wanneer ze van rand naar rand vliegen; een groep van deze vogels die een nullah oversteken uit een schot boven het hoofd is een merkwaardig gezicht, met hun lange staarten die in de lucht zwaaien en het licht door de veren schijnt. De vlucht is vrij langzaam, moeizaam en golvend zodra de vogel in de open lucht komt. Het voedsel bestaat uit kleine zoogdieren, de eieren en jongen van andere vogels, insecten en wilde vruchten en bessen van verschillende soorten. Deze vogel maakt veel lawaai; de gewone oproep is hard en raspend, maar het heeft een grote verscheidenheid aan noten, waarvan sommige melodieus genoeg zijn.

Deze soort telt 4 ondersoorten: Urocissa flavirostris cucullata: van de westelijke Himalaya tot westelijk Nepal. Urocissa flavirostris flavirostris: van Nepal tot noordelijk Myanmar en zuidelijk China. Urocissa flavirostris schaeferi: westelijk Myanmar. Urocissa flavirostris robini: noordelijk Vietnam.

Niet wereldwijd bedreigd.