Maskerkievit

Gemaskerde kieviten zijn verlegen en ongevaarlijk in de zomer en herfst, maar staan vooral bekend om hun gedurfde nestgewoonten, omdat ze behoorlijk voorbereid zijn om een nest te maken op bijna elk stuk open terrein, inclusief parken en tuinen in de voorsteden, schoolovalen en zelfs parkeerterreinen en flatgebouwen van supermarkten. daken. Ze kunnen bijzonder gevaarlijk zijn op luchthavens waar hun onwil om uit hun broedgebied te komen - zelfs voor grote vliegtuigen - heeft geleid tot verschillende vogelaanvaringen.

De twee ondersoorten hebben een verschillend verspreidingsgebied: V. m. miles (langs de kusten van Nieuw-Guinea, Aru-eilanden en het noorden van Australië) V. m. novaehollandiae (het zuiden en oosten van Australië en Nieuw-Zeeland) In Queensland ligt een overlapzone waar beide ondersoorten met elkaar kruisen. De nakomelingen lijken dan het meest op V. m. novaehollandiae, met meer zwart op de kruin. De maskerkievit leeft bij in op open terrein, zoals akkerland, langs moerassen, weilanden, stranden, vliegvelden, boomgaarden, gazons in tuinen, bouwrijp gemaakt stukken land en zelfs op platte daken. De eieren, meestal zo'n 3 of 4, worden op in een kom van twijgjes, droog gras, koeienpoep en/of kiezelsteentjes gelegd en in ruim 4 weken uitgebroed. Het voedsel van de maskerkievit bestaat voornamelijk uit diverse insecten en wormen.

De maskerkievit heeft een groot aanpassingsvermogen en neemt daarom toe. Zo heeft de vogel vanuit Australië Nieuw-Zeeland gekoloniseerd. Om deze redenen staat de maskerkievit als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.