Zwartkruingors

17-20 cm (6.75-7.75 in)

De mus van de Harris voedt zich over het algemeen op de grond en krabt krachtig in de bladeren en de aarde voor voedsel. Het waargenomen foerageren tijdens het nesten was 85% grondverzameling. Tijdens het broedseizoen foerageren individuen meestal alleen of met een partner. Primair in de voeding (66% van de maaginhoud van broedvogels) zijn zaden, grotendeels van Carex-zegge, grassen en Scirpus-bies. Ook belangrijk in het broedseizoen zijn vruchten, grotendeels zwarte koebessen (Empetrum nigrum), berendruiven (Arctostaphylos alpina) en verschillende Vaccinium-soorten. Dennennaalden, bloemknoppen en bloesems worden aanvullend gegeten. Larvale ongewervelde dieren zijn van juni tot september belangrijk in de voeding, omdat beschikbare prooien op dit punt vaker voorkomen. De belangrijkste dierprooi die de voorkeur heeft, zijn kevers, vliegen, bijen, mieren, motten, vlinders, spinnen, krekels, bladluizen en sprinkhanen. Het dieet van overwinterende Harris-mus is minder bekend en is niet kwantitatief bestudeerd.

De mus van Harris broedt in onvolgroeide naaldbossen en aangrenzende struiken, vooral gebieden van de grote boreale bossen waar sparren staan tegen bemoste moerassen. Ze nestelen vaak in de buurt van de noordelijke grens van de groei van bomen in de ecotoon van bos-toendra. Typisch plantenleven in de broedgebieden bestaat uit witte en zwarte spar (Picea glauca en P. mariana) en Amerikaanse lariks (Larix laricina), dwergberkwilg en natte zeggeweide en struikachtige toendra met dwerg ericade / korstmosplanten. De soort migreert voornamelijk door hooggras prairies naar de winter in open bossen, bosranden en open plekken, heggen, dichte oeverstruiken en rond struikgewas. De mus van de Harris komt tijdens de winter regelmatig voor bij feeders in tuinen in de voorsteden en op het platteland. Ze vermijden meestal droge kortgrasprairijen en dichte bossen in de winter. Migrerende mussen kunnen worden aangetrokken door moeras (Iva annua) en reuze ambrosia (Ambrosia trifida).