Zangbrilvogel

De vogel komt zelden op de grond. Buiten de broedtijd vormt deze vogel groepjes met andere insecteneters waarbij de insecten vaak in vlucht gevangen worden.

Deze soort komt van nature voor in Japan, Korea, Taiwan, oostelijk China en Zuidoost-Azië en in de Filipijnen en Indonesië. Zangbrilvogels uit noordelijke streken zijn trekvogels die in de tropen overwinteren. De zangbrilvogel is een vogel van loofbossen. Er zijn 15 ondersoorten: Z. j. japonicus: de voornaamste Japanse eilanden behalve Hokkaido, Zuid-Korea. Z. j. stejnegeri: de Izu-eilanden. Z. j. alani: de Volcano-eilanden. Z. j. insularis: de noordelijke Riukiu-eilanden. Z. j. loochooensis: de Riukiu-eilanden behalve het noorden. Z. j. daitoensis: Borodino-eilanden. Z. j. obstinatus: Ternate, Batjan (westelijk van Halmahera) en Ceram. Z. j. montanus (bergbrilvogel): de Grote- en Kleine Soenda-eilanden, Celebes en de zuidelijke Molukken. Z. j. difficilis: zuidelijk Sumatra. Z. j. parkesi: Palawan (de westelijke Filipijnen). Z. j. whiteheadi: noordelijk Luzon (de noordelijke Filipijnen). Z. j. diuatae: noordelijk Mindanao (de zuidelijke Filipijnen). Z. j. vulcani: centraal Mindanao (de zuidelijke Filipijnen). Z. j. pectoralis: Negros (de westelijk-centrale Filipijnen). Z. j. halconensis: Mindoro (de noordwestelijke Filipijnen).

Inheemse soorten hebben een normale juveniele massa en snavellengte nodig om te herstellen en aan te houden, maar om dit te laten gebeuren, moet het voedsel op het oude niveau worden hersteld. Er is steun dat een geïntroduceerde vogel, zoals het gekweel, verantwoordelijk is voor het voedseltekort. Controle van de witte ogen is daarom essentieel voor het herstel van inheemse Hawaiiaanse vogels. Het bepalen van de status van inheemse vogels is essentieel; degenen die met uitsterven worden bedreigd, kunnen mogelijk profiteren van de aanwijzing van kritieke habitat.