Waar komt de wintertaling meestal voor

De Euraziatische wintertaling broedt over het Palearctische gebied en overwintert meestal ver ten zuiden van zijn broedgebied. In het mildere klimaat van gematigd Europa overlappen de zomer- en winterbereiken elkaar echter. In het Verenigd Koninkrijk en Ierland bijvoorbeeld broedt een kleine zomerpopulatie, maar in de winter arriveren veel grotere aantallen Siberische vogels. In de Kaukasus, in het westen van Klein-Azië, langs de noordkust van de Zwarte Zee, en zelfs aan de zuidkust van IJsland en op de Vestmannaeyjar, kan de soort ook het hele jaar door worden aangetroffen. In de winter zijn er hoge dichtheden rond de Middellandse Zee, inclusief het hele Iberisch schiereiland en in westelijke richting tot aan Mauretanië; op Japan en Taiwan; evenals in Zuid-Azië. Andere belangrijke overwinteringslocaties omvatten bijna de gehele lengte van de Nijlvallei, het Nabije Oosten en de Perzische Golfregio, de bergketens van Noord-Iran en Zuid-Korea en continentaal Oost- en Zuidoost-Azië. Meer geïsoleerde overwinteringsgebieden zijn het Victoriameer, de monding van de Senegal-rivier, de moerassen van de bovenste Congo-rivier, de binnen- en zeedelta's van de rivier de Niger en de centrale vallei van de Indus-rivier. Landlopers zijn gezien in het binnenland van Zaïre, Maleisië, op Groenland en op de Marianen, Palau en Yap in Micronesië; ze worden regelmatig geregistreerd aan de Noord-Amerikaanse kusten ten zuiden van Californië en South Carolina. Van het volgen van wintertaling in Italië, verlieten de meeste mensen de overwinteringsgebieden tussen half februari en maart, waarbij ze de Black-Sea-Mediterranean Flyway gebruikten om hun broedgebieden te bereiken, vanuit Midden-Europa om te eten van de Oeral, tegen mei. Deze langzame migratie is te wijten aan lange tussenstops in de buurt van het begin van de migratie, voornamelijk in Zuidoost-Europa. Al met al komt de Euraziatische wintertaling veel minder vaak voor dan zijn Amerikaanse tegenhanger, hoewel hij nog steeds zeer talrijk is. Het aantal wordt voornamelijk bepaald door tellingen van overwinterende vogels; rond de Middellandse Zee en de Zwarte Zee worden jaarlijks ongeveer 750.000 geregistreerd, 250.000 in gematigd West-Europa en meer dan 110.000 in Japan. In 1990 en 1991 vond een meer gedetailleerde telling plaats, waarbij meer dan 210.000 vogels overwinterden in Iran, ongeveer 109.000 in Pakistan, ongeveer 77.000 in Azerbeidzjan, ongeveer 37.000 in India, 28.000 in Israël, meer dan 14.000 in Turkmenistan en bijna 12.000 in Taiwan. Het lijkt zich momenteel staande te houden, met zijn langzame daling van misschien 1 à 2% per jaar in de jaren negentig - vermoedelijk voornamelijk als gevolg van afwatering en vervuiling van wetlands - die geen andere maatregelen rechtvaardigt dan het blijven volgen van de bevolking en mogelijk betere bescherming bieden aan de bevolking. habitat op de overwinteringsgronden. De IUCN en BirdLife International classificeren de Euraziatische wintertaling als een soort van de minste zorg, ongewijzigd ten opzichte van hun beoordeling vóór de splitsing van de talrijkere A. carolinensis. De wintertaling is een van de soorten waarop de Overeenkomst inzake de instandhouding van Afrikaans-Euraziatische trekkende watervogels (AEWA) van toepassing is.