Waar kan ik de oeverpieper ?

De Euraziatische rotspieper is bijna volledig aan de kust en komt vaak voor in rotsachtige gebieden onder de 100 meter (330 voet), hoewel hij op St Kilda broedt tot 400 meter (1300 voet). De Euraziatische rotspieper heeft geen last van wind of regen, hoewel hij zeer blootgestelde situaties vermijdt. Het kan in de winter of bij migratie verder landinwaarts voorkomen. Het broedgebied is gematigd en Arctisch Europa aan de west- en Oostzeekusten, met een zeer klein aantal dat soms in IJsland nestelt. De nominaatvorm is grotendeels inwonend, met slechts een beperkte beweging. A. p. kleinschmidti, die nestelt op de Faeröer en de Schotse eilanden, kan in de winter verhuizen naar zandstranden of landinwaarts naar rivieren en meren. A. p. littoralis is grotendeels migrerend en overwintert aan de kusten van Zuid-Scandinavië tot Zuidwest-Europa, met enkele die Marokko bereiken. Zwerveraars hebben Spitsbergen en de Canarische Eilanden bereikt, maar records in Europa buiten de kust zijn zeldzaam. Zo is een man die in 1894 in Dresden is geschoten, nu in de collectie van het plaatselijke Staatsmuseum voor Zoölogie, het enige exemplaar voor Saksen. Trekpopulaties verlaten hun broedgebieden in september en oktober en keren vanaf maart terug, hoewel ze in het hoge noorden misschien pas in mei aankomen.