Waar kan ik de nachtzwaluw ?

Het broedgebied van de Europese nachtzwaluw omvat Europa noord tot ongeveer 64 ° noorderbreedte en Azië noord tot ongeveer 60 ° noorderbreedte en oost tot het Baikalmeer en oostelijk Mongolië. De zuidelijke grenzen zijn noordwestelijk Afrika, Irak, Iran en de noordwestelijke Himalaya. Deze nachtzwaluw werd vroeger gekweekt in Syrië en Libanon. Alle populaties zijn trekvogels en de meeste vogels overwinteren in Afrika ten zuiden van de Sahara, met slechts een paar records uit Pakistan, Marokko en Israël. De migratie vindt voornamelijk 's nachts plaats, alleen of in losse groepen van maximaal twintig vogels. Europese fokkers steken de Middellandse Zee en Noord-Afrika over, terwijl oosterse populaties zich verplaatsen door het Midden-Oosten en Oost-Afrika. Sommige Aziatische vogels kunnen daarom tijdens hun reizen de 100 ° lengtegraad overschrijden. De meeste vogels beginnen hun trek bij volle maan. De meeste vogels overwinteren in oostelijk of zuidoostelijk Afrika, hoewel onlangs ontdekt is dat individuen van het nominaatvormende ras overwinteren in de Democratische Republiek Congo; records elders in West-Afrika kunnen overwinterende vogels zijn van deze ondersoort of C. e. meridionalis. De meeste migratie in de herfst vindt plaats van augustus tot september en de vogels keren in mei terug naar de broedgebieden. Recente volggegevens hebben aangetoond dat Europese nachtzwaluwen een lusmigratie hebben van West-Europa naar sub-equatoriaal Afrika, waar ze verschillende ecologische barrières moeten passeren (Middellandse Zee, Sahara en het Centraal-Afrikaanse tropisch regenwoud). Individuen gebruiken vergelijkbare stop-over-sites als andere Europese migranten. Landlopers hebben zich voorgedaan in IJsland, de Faeröer, de Seychellen, de Azoren, Madeira en de Canarische Eilanden. De Europese nachtzwaluw is een vogel van droog, open land met enkele bomen en kleine struiken, zoals heide, commons, heidevelden, open plekken in het bos of gekapt of nieuw aangeplant bos. Bij het fokken vermijdt het boomloze of zwaar beboste gebieden, steden, bergen en landbouwgrond, maar het voedt zich vaak via moerassen, teelt of tuinen. In de winter gebruikt het een breder scala aan open habitats, waaronder acacia-steppe, zandland en hooglanden. Het is geregistreerd op een hoogte van 2800 m (9200 ft) op de broedgebieden en 5.000 m (16.000 ft) in de overwinteringsgebieden.