Nachtzwaluw

28 cm

8 jaar

De Europese nachtzwaluw voedt zich met een grote verscheidenheid aan vliegende insecten, waaronder motten, kevers, bidsprinkhanen, libellen, kakkerlakken en vliegen. Het zal glimwormen van vegetatie plukken. Het verbruikt grit om te helpen bij het verteren van zijn prooi, maar al het plantmateriaal en de niet-vliegende ongewervelde dieren die worden geconsumeerd, worden per ongeluk ingenomen terwijl ze op andere voedselproducten jagen. Het is bekend dat jonge kuikens hun eigen ontlasting eten. Vogels jagen op open habitats en open plekken en randen van bossen en kunnen worden aangetrokken door insecten die zich concentreren rond kunstlicht, in de buurt van boerderijdieren of over stilstaande vijvers. Ze voeden zich meestal 's nachts, maar gaan af en toe op bewolkte dagen. Nachtzwaluwen achtervolgen insecten met een licht draaiende vlucht of vliegenvangst van een baars; ze nemen zelden prooien van de grond. Ze drinken door tijdens het vliegen naar het wateroppervlak te duiken. Het fokken van Europese nachtzwaluwen reizen gemiddeld 3,1 km (3.400 km) van hun nesten om zich te voeden. Trekvogels leven van hun vetreserves. Europese nachtzwaluwen jagen op zicht en steken hun prooi af tegen de nachtelijke hemel. Ze hebben de neiging om op maanverlichte nachten vanuit een baars te vliegen, maar vliegen continu op donkere nachten wanneer de prooi moeilijker te zien is; Tracking-experimenten tonen aan dat de voedingsactiviteit meer dan verdubbelt op maanverlichte nachten. De jachtfrequentie neemt midden in de nacht af. Hoewel ze zeer kleine rekeningen hebben, kan de mond erg wijd worden geopend als ze insecten vangen. Ze hebben lange gevoelige haren rond de mond, wat kan helpen om prooien in de mond te lokaliseren of te leiden. Onverteerbare delen van insecten, zoals het chitine-exoskelet, worden als pellets uitgebraakt. Nachtpotten hebben relatief grote ogen, elk met een tapetum lucidum (reflecterende laag achter het netvlies) waardoor de ogen in fakkellicht schijnen en de lichtdetectie bij schemering, zonsopgang en maanlicht verbetert. De netvliezen van nachtvogels, inclusief nachtpotten, zijn aangepast voor zicht bij weinig licht en hebben een hogere dichtheid van staafcellen en veel minder kegelcellen vergeleken met die van de meeste dagvogels. Deze aanpassingen bevorderen een goed nachtzicht ten koste van kleurdiscriminatie Bij veel dagvliegende soorten gaat licht door gekleurde oliedruppeltjes in de kegelcellen om het kleurzicht te verbeteren. Nachtpotten daarentegen hebben een beperkt aantal kegelcellen, die niet of slechts een paar oliedruppeltjes bevatten. Het nachtzicht van nachtpotten is waarschijnlijk gelijk aan dat van uilen. Hoewel ze goed horen, lijken Europese nachtkruiken niet afhankelijk te zijn van geluid om insecten te vinden, en nachtkannen echoloceren niet.

Het broedgebied van de Europese nachtzwaluw omvat Europa noord tot rond 64 ° noorderbreedte en Azië noord tot ongeveer 60 ° noorderbreedte en oost tot het Baikalmeer en Oost-Mongolië. De zuidelijke grenzen zijn noordwestelijk Afrika, Irak, Iran en de noordwestelijke Himalaya. Deze nachtzwaluw werd vroeger gefokt in Syrië en Libanon. Alle populaties zijn migrerend en de meeste vogels overwinteren in Afrika ten zuiden van de Sahara, met slechts een paar records uit Pakistan, Marokko en Israël. Migratie vindt voornamelijk 's nachts plaats, afzonderlijk of in losse groepen van maximaal twintig vogels. Europese fokkers steken de Middellandse Zee en Noord-Afrika over, terwijl de oosterse populaties door het Midden-Oosten en Oost-Afrika trekken. Sommige Aziatische vogels kunnen daarom tijdens hun reizen 100 ° lengte overschrijden. De meeste vogels beginnen hun trek bij volle maan. De meeste vogels overwinteren in Oost- of Zuidoost-Afrika, hoewel individuen van het genomineerde ras onlangs zijn overwinterd in de Democratische Republiek Congo; records elders in West-Afrika kunnen overwinterende vogels zijn van deze ondersoort of C. e. meridionalis. De meeste herfstmigratie vindt plaats van augustus tot september en de vogels keren tegen mei terug naar de broedgebieden. Uit recente trackinggegevens is gebleken dat Europese nachtpotten een lusmigratie hebben van West-Europa naar sub-equatoriaal Afrika, waar ze verschillende ecologische barrières moeten passeren (Middellandse Zee, Sahara en het Centraal-Afrikaanse tropische regenwoud). Individuen gebruiken vergelijkbare tussenstops als andere Europese migranten. Vagrants zijn voorgekomen in IJsland, de Faeröer, de Seychellen, de Azoren, Madeira en de Canarische Eilanden. De Europese nachtzwaluw is een vogel van een droog, open landschap met enkele bomen en kleine struiken, zoals heide, commons, heidevelden, open plekken in het bos of gekapt of nieuw aangeplant bos. Bij het fokken vermijdt het boomloze of zwaar beboste gebieden, steden, bergen en landbouwgrond, maar het voedt zich vaak met wetlands, teelt of tuinen. In de winter gebruikt het een breder scala aan open habitats, waaronder acaciasteppe, zanderig land en hooglanden. Het is geregistreerd op een hoogte van 2800 m (9200 ft) op de broedplaatsen en 5.000 m (16.000 ft) in de overwinteringsgebieden.