Waar leeft de zwarte Ooievaar ?

Tijdens de zomer wordt de zwarte ooievaar gevonden vanuit Oost-Azië (Siberië en Noord-China) west naar Centraal-Europa en bereikt Estland in het noorden, Polen, Nedersaksen en Beieren in Duitsland, Tsjechië, Hongarije, Italië en Griekenland in het zuiden. , met een perifere bevolking in de centraal-zuidwestelijke regio van het Iberisch schiereiland (Extremadura en de omliggende provincies van Spanje, plus Portugal). Het is een trekvogel, overwintert in tropisch Afrika en Azië, hoewel bepaalde populaties zwarte ooievaars sedentair of verspreid zijn. Een geïsoleerde populatie bestaat in zuidelijk Afrika, waar de soort talrijker is in het oosten, in oostelijk Zuid-Afrika en Mozambique, en wordt ook aangetroffen in Zimbabwe, Swaziland, Botswana en, minder vaak, Namibië. De meeste zwarte ooievaars die zomer in Europa migreren naar Afrika, met die uit West-Duitsland en naar het westen naar het zuiden via het Iberisch schiereiland en de rest via Turkije en de Levant. Degenen die via Spanje vliegen, brengen de winter door in het stroomgebied van de Falémé in het oosten van Senegal, Guinee, het zuiden van Mauritanië, Ivoorkust, Sierra Leone en het westen en midden van Mali, terwijl degenen die via de Sinaï vliegen, eindigen in het noorden van Ethiopië, het stroomgebied van de Kotto in het Afrikaanse Republiek, het stroomgebied van de Mbokou in Tsjaad en het noordoosten van Nigeria. Zwarte ooievaars die in West-Azië zomers zijn, migreren naar het noorden en noordoosten van India, voornamelijk van Punjab in het zuiden tot Karnataka en Afrika. Het zijn incidentele bezoekers van Sri Lanka. Degenen die verder naar het oosten zomer in Oost-Rusland en China overwinteren voornamelijk in Zuid-China, en af en toe in Hong Kong, Myanmar, Noord-Thailand en Laos. Ze werden voor het eerst waargenomen in het westen van Myanmar in 1998. De zwarte ooievaar geeft de voorkeur aan meer beboste gebieden dan de bekendere witte ooievaar, en broedt in grote drassige wetlands met afwisselende naald- of loofbossen, maar bewoont ook heuvels en bergen met voldoende krekennetwerken. Het leeft meestal in vijvers, rivieren, oevers van meren, estuaria en andere zoetwatermoerassen. De zwarte ooievaar bewoont weliswaar meer landbouwgebieden in de Kaspische laaglanden, maar zelfs hier vermijdt hij nauw contact met mensen. Zijn overwinteringshabitat in India omvat reservoirs of rivieren met nabijgelegen struikgewas of bos, die bomen leveren waar zwarte ooievaars 's nachts in kunnen slapen. In zuidelijk Afrika wordt het aangetroffen in ondiep water in rivieren, meren of moerassen, maar wordt het af en toe op het droge aangetroffen. Na voor het begin van de 20e eeuw uit België te zijn verdwenen, is het tegen 2000 teruggekeerd om te broeden in de Belgische Ardennen, Luxemburg en Bourgondië, Frankrijk. Het lijkt in aantal toe te nemen in Spanje en Portugal, waar de populatie werd geschat op 405 tot 483 paren in 2006. De zwarte ooievaar is een zeldzame landloper op de Britse eilanden en duikt op in de warmere maanden - vooral in de lente - meestal in het zuiden en oosten. Waarnemingen komen vaker voor sinds de jaren zeventig naarmate het broedgebied naar het noorden beweegt. Het is tussen 1946 en 1983 zes keer opgenomen in Schotland, onder meer vanuit Shetland, Orkney en de Hooglanden, evenals de Scottish Borders (Peebles). Het is niet overvloedig in de westelijke delen van zijn verspreiding, maar het leeft dichter in oostelijk Transkaukasië. Verder naar het oosten is het opgenomen vanaf locaties in heel Iran, hoewel er weinig bekend is over zijn gewoonten daar; Er is gefokt in de buurt van Aliabad in de provincie Fars, Khabr National Park in de provincie Kerman, de rivier de Karun in de provincie Khuzestan, de Qaranqu-rivier in de provincie Oost-Azarbeidzjan en de Aliabad-rivier in de provincie Razavi Khorasan. De bevolking is in Iran afgenomen door drooglegging van wetlands. Ten oosten van het Oeralgebergte wordt de zwarte ooievaar fragmentarisch aangetroffen in beboste en bergachtige gebieden tot 60 ° ‒63 ° N over Siberië tot aan de Stille Oceaan. Ten zuiden van Siberië broedt het in Xinjiang, het noordwesten van China, het noorden van Mongolië in het zuiden tot het Altai-gebergte en in het noordoosten van China in het zuiden tot de omgeving van Peking. Op het Koreaanse schiereiland is de zwarte ooievaar een zeldzame zomerbezoeker, die sinds 1966 niet meer broedt in het zuiden. In het noordoosten zijn vogels gezien, maar het is niet bekend of ze daar broeden. Evenzo is het in de zomer in Afghanistan gezien, maar de broedstatus is onzeker.