Waar komt de trompetkraanvogel meestal voor

De muskeg van de taiga in Wood Buffalo National Park, Northwest Territories, Canada en het omliggende gebied was het laatste overblijfsel van de voormalige broedhabitat van de Whooping Crane Summer Range. Met het recente Whooping Crane Eastern Partnership Reintroduction Project, nestelden zich echter voor het eerst in 100 jaar natuurlijke kranen in het Necedah National Wildlife Refuge in het centrum van Wisconsin, Verenigde Staten. Ze broeden op de grond, meestal op een verhoogd gebied in een moeras. Het vrouwtje legt 1 of 2 eieren, meestal eind april tot half mei. De vlekkerige, olijfkleurige eieren zijn gemiddeld 2½ inch breed en 4 inch lang (60 bij 100 mm) en wegen ongeveer 6,7 gram (190 g). De incubatietijd is 29-31 dagen. Beide ouders broeden op de jongen, hoewel de kans groter is dat het vrouwtje direct voor de jongen zorgt. Gewoonlijk overleeft niet meer dan één jonge vogel in een seizoen. De ouders voeden de jongen vaak gedurende 6–8 maanden na de geboorte en het einde van de nakomeling-ouderrelatie vindt plaats na ongeveer 1 jaar. Broedpopulaties overwinteren langs de Golfkust van Texas, Verenigde Staten, nabij Rockport op de Aransas National Wildlife Refuge en langs Sunset Lake in Portland, Matagorda Island, Isla San Jose, en delen van het Lamar-schiereiland en Welder Point, dat in het oosten ligt kant van de baai van San Antonio. Het Salt Plains National Wildlife Refuge in Oklahoma is een belangrijke tussenstop voor de kraanpopulatie die jaarlijks meer dan 75% van de soorten herbergt. Maar liefst negen gierende kraanvogels werden op verschillende tijdstippen waargenomen op Granger Lake in Central TX in het winterseizoen 2011/2012. Door droogte in 2011 werd een groot deel van de bodem van het meer blootgelegd, waardoor er voldoende voedselgebieden voor deze kraanvogels ontstonden, net toen ze hun herfsttrek door Texas maakten. De gierkraan wordt voornamelijk bedreigd als gevolg van het verlies van leefgebied, maar wordt ook illegaal neergeschoten ondanks mogelijke aanzienlijke financiële sancties en mogelijke gevangenisstraf. Ooit breidde het bereik voor deze vogels zich uit tot in het middenwesten van Noord-Amerika. In 1941 bestond de wilde populatie uit 21 vogels. Instandhoudingsinspanningen hebben geleid tot een toename van de bevolking; In juli 2010 leefden er ongeveer 383 kinkhoestkraanvogels in het wild en nog eens 152 in gevangenschap. De gierende kraanvogel is nog steeds een van de zeldzaamste vogels in Noord-Amerika. De Amerikaanse Fish and Wildlife Service schatte de populatie in de wilde populatie in 2017 op 505 kinkhoestkranen.