Waar leeft de witvleugeltreurduif ?

Sommige populaties witvleugelduiven trekken en overwinteren in Mexico, Midden-Amerika en het Caribisch gebied. Ze zijn het hele jaar door inwoners in Texas. San Antonio, Texas, had in 2001 het hele jaar door populatie van meer dan een miljoen duiven. De witvleugelduif leeft in struikgewas, bossen, woestijn, stedelijke en gecultiveerde gebieden. Ze worden steeds verder naar het noorden aangetroffen en zijn nu bezoekers van het grootste deel van de Verenigde Staten en kleine delen van Zuid-Canada. In de afgelopen jaren met toenemende verstedelijking en voeding in de achtertuin, is het uitgebreid door heel Texas, naar Oklahoma, Louisiana en de kust van Mississippi. Het is ook geïntroduceerd in Florida. De witvleugelduif breidt zich buiten zijn historische verspreidingsgebied uit naar Kansas, Arkansas, Oklahoma en het noorden van New Mexico. Het wordt in toenemende mate gerapporteerd tot in het noorden van Canada en Alaska. Binnen Arizona zijn de populaties effectief verdeeld tussen landbouw- en woestijngroepen. Hij deelt zijn leefgebied met die van de rouwduif, maar de witte gevleugelde duif zal hoger vliegen. Ze broeden over het algemeen in lage dichtheden in de woestijn, maar worden in hoge concentraties aangetroffen nabij oevergebieden. Nesten in oeverzones wordt koloniaal genoemd, in tegenstelling tot niet-koloniaal gedrag in ruwere omgevingen. Dergelijke kolonies zijn nogal variabel, maar kunnen erg groot zijn. Koloniegrootte varieert van 5 hectare (0,019 vierkante mijl) tot ruim 1000 hectare (3,9 vierkante mijl). Buiten kolonies hebben nesten een dichtheid van minder dan 10 per hectare, maar binnen kolonies zijn er 500-1.000 nesten per hectare. Vóór de komst van de wijdverbreide landbouw waren ze misschien niet algemeen aanwezig in wat nu de Verenigde Staten zijn - wat blijkt uit een gebrek aan fossiele resten en afwezigheid in de tijdschriften van vroege Europese ontdekkingsreizigers. Hun aanwezigheid in Californië is waarschijnlijk recent, als gevolg van de kunstmatige opvulling van de Saltonzee aan het begin van de 20e eeuw. Het historische verspreidingsgebied van de duif weerspiegelt nauw die van de saguaro-cactus, waar hij sterk op vertrouwt voor nectar en fruit waar hij wordt gevonden. De moderne landbouw heeft hun assortiment enorm uitgebreid door een betrouwbare bron van ruwvoer te zijn. Het stedelijk hitte-eilandeffect kan hen ook in staat stellen om verder naar het noorden te leven dan ze anders zouden kunnen. Witvleugelduiven migreren meestal vanaf maart naar Arizona. In Californië komen vogels aan in april en vertrekken ze in augustus. De migraties in Texas lopen van april tot juni, met een hoogtepunt in mei, en vertrekken van september tot oktober. Migratiegroepen kunnen maar liefst 4.000 individuen omvatten, hoewel doorgaans minder dan 50. Een combinatie van weer, beschikbaarheid van voedsel en jachtdruk kan de timing van migratie beïnvloeden. Naarmate de bevolking in Texas groeit, worden ze minder migrerend; ongeveer 1/3 van de vogels overwintert nu in Texas. Migraties worden gevolgd via traditionele banderolleermethoden, maar ook de isotopensamenstelling van waterstof en koolstof in de veren kan worden gebruikt. Een onderzoek uit 2015 toonde aan dat door het volgen van de hoeveelheid verschillende isotopen, onderzoekers nauwkeurig de oorsprong van de migratie van witvleugelduiven konden identificeren. Ze konden ook vaststellen of het van saguaro's had gegeten vanwege de unieke koolstofsignatuur die de fotosynthese van cactus produceert.