Indische Dwergaalscholver

Kleine aalscholvers foerageren voornamelijk in kleine losse groepen en worden vaak alleen gezien. Ze zwemmen onder water om hun prooi, voornamelijk vissen, te vangen. Uit een onderzoek in Noord-India bleek dat de kleine aalscholver in minder dan een meter diep water viste en vissen van ongeveer 2 tot 8 centimeter (0,79 tot 3,15 inch) lang ving. Ze stuwen zichzelf onder water met hun zwemvliezen. Gevangen vissen worden vaak naar de oppervlakte gebracht om ze in te slikken en gedurende deze tijd kunnen andere vogels, waaronder andere kleine aalscholvers, geschilderde ooievaars, meeuwen en zilverreigers, proberen ze te stelen. Indische aalscholvers vissen vaak in grotere groepen. Net als alle andere aalscholvers komen ze uit het water en steken ze hun vleugels uit en blijven ze een tijdje onbeweeglijk. Er is gesuggereerd dat het gedrag bedoeld is voor het drogen van vleugels, maar deze interpretatie wordt besproken. Een onderzoek in Sri Lanka wees uit dat de tijd met gespreide vleugels altijd was nadat ze enige tijd onder water hadden doorgebracht, en dat de duur verband hield met de tijd onder water en omgekeerd verband hield met de temperatuur en droogte van lucht. Deze waarnemingen ondersteunen de theorie dat het bestudeerde gedrag het drogen van de vleugels bevordert. Het broedseizoen van de kleine aalscholver is van juli tot september in Pakistan en Noord-India en van november tot februari in Zuid-India. In Sri Lanka is het december tot mei. Een studie in Bangladesh wees uit dat ze van mei tot oktober broeden. Mannetjes tonen zich op de nestplaats door met hun vleugels te fladderen terwijl ze hun hoofd achterover houden en de rekening omhoog houden. Ze verlagen vervolgens de rekening en na het koppelen geeft het mannetje ook voedsel aan het vrouwtje tijdens het voeden van de verkering. Beide ouders nemen deel aan de bouw van het nest, een platform van stokken die op bomen en soms zelfs op kokospalmen zijn geplaatst. Ze kunnen nestelen naast Indische vijverreigers en zilverreigers in kolonies. Het nest is in ongeveer twee weken gebouwd. De witachtige eieren worden modderig naarmate ze ouder worden en de incubatie begint wanneer het eerste ei wordt gelegd. Dit leidt tot asynchrone uitkomst en de kuikens in een nest kunnen aanzienlijk verschillen in leeftijd. De legselgrootte kan variëren van twee tot zes eieren die met tussenpozen van ongeveer twee dagen worden gelegd. De eieren komen na 15 tot 21 dagen uit. De donzige kuikens hebben een kale rode kop. De jonge vogels kunnen na ongeveer een maand het nest verlaten. Kleine aalscholvers zijn vocaal in de buurt van hun nest en slaapplaatsen waar ze lage brullende geluiden produceren. Ze produceren ook grunts en gekreun, een lage ah-ah-ah en kok-kok-kok-oproepen. Ze slapen vaak samen in het gezelschap van andere watervogels. Parasitaire vogelluizen, Pectinopygus makundi, zijn beschreven door kleine aalscholvers. Endoparasitaire wormen, Hymenolepis childi en Dilepis lepidocolpos zijn beschreven bij Sri Lankaanse vogels, terwijl andere zoals Neocotylotretus udaipurensis en Syncuaria buckleyi zijn beschreven bij Indiase vogels.

Deze soort komt wijdverspreid voor in Azië, met name van India tot Zuidoost-Azië en noordelijk Java.

Niet wereldwijd bedreigd.