Waar komt de breedvleugelbuizerd meestal voor

Breedvleugelige haviken hebben een breed scala in Noord-Amerika en Zuid-Amerika, van Zuid-Canada tot Zuid-Brazilië. Hun broedgebied bevindt zich in de noordelijke en oostelijke delen van Noord-Amerika, en sommige migreren in de winter naar Florida, Zuid-Mexico en Noord-Zuid-Amerika. Vijf ondersoorten zijn endemisch in het Caribisch gebied en migreren niet. De ondersoorten die wel migreren, vliegen in koppels van meer dan 40 tot enkele duizenden op hoogtes van 550 tot 1.300 m (1.800 tot 4.270 ft). Ze vliegen met thermiek om hen door hun reis van 3.000–6.000 km (1.900–3.700 mijl) te dragen. De herfstmigratie duurt 70 dagen, terwijl vogels ongeveer 100 km per dag migreren van Noord-Amerika, door Midden-Amerika naar Zuid-Amerika zonder zout water over te steken. De enorme zwermen stijgende breedvleugelige haviken worden ketels genoemd en zijn kenmerkend voor veel havikmigratiespektakels in Noord-Amerika, zoals bij Hawk Cliff in Ontario, Hawk Ridge in Minnesota, Hawk Mountain in Pennsylvania en de River of Raptors in Veracruz. Breedvleugelige haviken blijven in gebieden tot een hoogte van ongeveer 2000 m (6600 ft). Ze broeden in loofbossen waar ze goed kunnen nestelen en foerageren, voornamelijk in wetlands en weilanden. Hoewel sommige vogels zich hebben geacclimatiseerd om in de buurt van mensen te leven, vermijden zelfs die vogels menselijke nederzettingen en interacties. In de winter zoeken de migrerende ondersoorten van de haviken vergelijkbare omstandigheden als hun overwinterende huis, dus vestigen ze zich in loof- en gemengde bossen. Hoewel het in sommige gebieden afneemt als gevolg van bosfragmentatie, is het aantal relatief stabiel en wordt het als minst zorgwekkend beoordeeld op de IUCN Rode Lijst.