Waar kan ik de duifzeekoet ?

De duivenkoet strekt zich uit over de noordelijke Stille Oceaan, van de Koerilen-eilanden en het schiereiland Kamtsjatka in Siberië tot kusten in het westen van Noord-Amerika van Alaska tot Californië. Het overwinteringsbereik van deze vogel is beperkter dan het broedseizoenbereik, de duivenkoet overwintert meestal op zee of aan de kust, van de Pribilof en Aleoeten tot Hokkaido en Zuid-Californië. In Alaska trekken sommigen naar het zuiden vanwege het oprukkende zee-ijs, hoewel andere in ijsgaten of ijsgaten op enige afstand van de rand van de ijskap blijven. Verder naar het zuiden zijn vogels geregistreerd op de Farallon-eilanden in centraal Californië die naar het noorden trekken, tot aan Oregon en zelfs British Columbia. Het is over het algemeen filopatrisch, wat betekent dat het terugkeert naar de kolonie waar het uitkwam om te broeden, maar het verplaatst zich soms lange afstanden na het uitvliegen voordat het zich vestigt, bijvoorbeeld een kuiken dat geringd is in de Farallones werd geregistreerd in British Columbia. De broedhabitats van deze vogel zijn rotsachtige kusten, kliffen en eilanden in de buurt van ondiep water van minder dan 50 meter diep. Het is flexibel wat betreft de locatie van de broedplaats, waarbij de belangrijke factor de bescherming tegen roofdieren is, en het broedt vaker op eilanden voor de kust dan zeekliffen aan de kust. In de winter foerageert hij langs rotsachtige kusten, vaak in beschutte baaien. Water met een zandbodem wordt vermeden, vermoedelijk omdat dit niet de juiste leefomgeving biedt. Het kan af en toe verder uit de kust worden gevonden, tot aan het breken van het continentaal plat. In de Beringzee en Alaska voedt het zich in openingen in ijskappen.