Is de geelwangzanger gevaar?

Het broedgebied van de grasmus beslaat slechts een oppervlakte van ongeveer twintig hectare, dus de ruimte voor bewoning is beperkt. Veel plekken waar de grasmus woonde, zijn vrijgemaakt voor de bouw van huizen, wegen en winkels of om gewassen of gras voor vee te verbouwen. Jeneverbesbomen, de belangrijkste broedplaats voor grasmussen, zijn ook gekapt en gebruikt voor verschillende houtproducten, vooral vóór de jaren veertig. Andere bossen kwamen onder water te staan toen er grote meren werden aangelegd. Sinds mei 1990 bovenaan de lijst met bedreigde soorten (van soorten in Noord-Amerika), zijn er momenteel verschillende projecten aan de gang om het leefgebied van de Goudkangrietzanger te herstellen. De inspanningen omvatten de Safe Harbor-overeenkomst tussen Environmental Defense en de Amerikaanse Fish and Wildlife Service, met als doel het opnieuw opbouwen en creëren van nieuwe, veilige habitats voor de grasmus (samen met andere bedreigde diersoorten). Het Balcones Canyonlands Conservation Plan (BCCP) is een ander project dat verantwoordelijk is voor het bouwen van grasmusreservaten, met als doel uiteindelijk een totaal van 41.000 hectare aan het leefgebied van de grasmus toe te voegen. Deze initiatieven, samen met vele andere, moedigen landeigenaren aan om meer te weten te komen over de grasmus (samen met andere soorten die hun eigendom bewonen), zodat lokale landeigenaren kunnen zorgen voor goed onderhoud en bescherming van de habitat van de grasmus. Een project dat aanzienlijk bijdroeg aan het herstel van het leefgebied van de Grasmus omvat het succes van het Amerikaanse leger bij Fort Hood bij het beschermen van het grootste stuk jeneverbes-eikenbomen.