Waar vind je de visdief ?

De meeste populaties van de visdief zijn sterk migrerend en overwinteren ten zuiden van hun broedgebieden op het gematigde en subarctische noordelijk halfrond. De eerste zomervogels blijven meestal in hun overwinteringskwartier, hoewel enkelen enige tijd na de aankomst van de adulten terugkeren naar broedkolonies. In Noord-Amerika broedt de visdief langs de Atlantische kust van Labrador tot North Carolina, en landinwaarts door een groot deel van Canada ten oosten van de Rocky Mountains. In de Verenigde Staten zijn enkele broedpopulaties ook te vinden in de staten die grenzen aan de Grote Meren en plaatselijk aan de Golfkust. Er zijn kleine, slechts gedeeltelijk migrerende kolonies in het Caribisch gebied; deze zijn in de Bahama's en Cuba, en buiten Venezuela in de archipels Los Roques en Las Aves. Nieuwe Wereldvogels overwinteren langs beide kusten van Midden- en Zuid-Amerika, naar Argentinië aan de oostkust en naar Noord-Chili aan de westkust. Uit gegevens uit Zuid-Amerika en de Azoren blijkt dat sommige vogels tijdens hun trek de Atlantische Oceaan in beide richtingen kunnen oversteken. De visdief broedt in het grootste deel van Europa, met de hoogste aantallen in het noorden en oosten van het continent. Er zijn kleine populaties aan de Noord-Afrikaanse kust, en op de Azoren, Canarische Eilanden en Madeira. De meeste overwinteren buiten West- of Zuid-Afrika, vogels uit het zuiden en westen van Europa die de neiging hebben om ten noorden van de evenaar te blijven en andere Europese vogels die verder naar het zuiden trekken. Het broedgebied gaat door in de gematigde en taiga-zones van Azië, met verspreide buitenposten aan de Perzische Golf en de kust van Iran. Kleine populaties broeden op eilanden voor Sri Lanka en in de Ladakh-regio van het Tibetaanse plateau. West-Aziatische vogels overwinteren in de noordelijke Indische Oceaan, en S. h. tibetana lijkt tijdens de winter op het noordelijk halfrond in Oost-Afrika veel voor te komen. Vogels van verder naar het noorden en oosten in Azië, zoals S. h. longipennis, reis door Japan, Thailand en de westelijke Stille Oceaan tot in het zuiden van Australië. Er zijn kleine en grillige kolonies in West-Afrika, in Nigeria en Guinee-Bissau, ongebruikelijk omdat ze zich in een overwegend overwinteringsgebied bevinden. In Nieuw-Zeeland zijn slechts enkele visdiefjes geregistreerd en de status van deze soort in Polynesië is onduidelijk. Een vogel die bij het nest in Zweden geringd was, werd vijf maanden later dood aangetroffen op Stewart Island, Nieuw-Zeeland, nadat hij naar schatting 25.000 km (15.000 mijl) had gevlogen. Visdiefjes komen als langeafstandsmigranten soms ver buiten hun normale verspreidingsgebied voor. Zwerfvogels zijn landinwaarts aangetroffen in Afrika (Zambia en Malawi), en op de Malediven en de Comoren; de nominaatvorm-ondersoort heeft Australië, de Andes en het binnenland van Zuid-Amerika bereikt. Aziatische S. h. longipennis heeft recente records uit West-Europa. De visdief broedt over een groter aantal habitats dan zijn verwanten, en nestelt zich van de taiga van Azië tot tropische kusten, en op hoogtes tot 2000 m (6600 ft) in Armenië en 4800 m (15.700 ft) in Azië. Het vermijdt gebieden die vaak worden blootgesteld aan overmatige regen of wind, en ook ijskoud water, zodat het niet zo ver naar het noorden broedt als de Noordse stern. De visdief broedt in de buurt van zoet water of de zee op bijna elke open vlakke habitat, inclusief zand- of kiezelstranden, stevige duingebieden, kwelders of, meestal, eilanden. Vlak grasland of heide, of zelfs grote platte rotsen kunnen geschikt zijn op een eilandomgeving. In gemengde kolonies tolereren visdiefjes wat langere grondvegetatie dan noordse sterns, maar vermijden ze de nog grotere groei die aanvaardbaar is voor roze sterns; relevant hierbij zijn de verschillende beenlengtes van de drie soorten. Visdiefjes passen zich gemakkelijk aan kunstmatige drijvende vlotten aan en kunnen zelfs nestelen op platte fabrieksdaken. Ongebruikelijke nestplaatsen zijn hooibalen, een stronk 0,6 m boven het water en drijvende boomstammen of vegetatie. Er is een verslag van een visdief die een nest van een gevlekte strandloper overneemt en zijn eieren legt met die van de steltloper. Buiten het broedseizoen is het enige dat qua leefgebied nodig is toegang tot visgebieden en een plek om te landen. Naast natuurlijke stranden en rotsen worden boten, boeien en pieren vaak zowel als zitstokken als nachtrust gebruikt.