Is de rosse Ruigpootbuizerd gevaar?

Soms werd de ijzerhoudende havik op verschillende lijsten van bedreigde diersoorten als bedreigd, bedreigd of zorgwekkend beschouwd, maar de recente bevolkingsgroei in lokale gebieden, in combinatie met instandhoudingsinitiatieven, hebben enig optimisme over de toekomst van de vogel gecreëerd. Het werd voorheen door de IUCN geclassificeerd als een bijna bedreigde soort, maar nieuw onderzoek heeft bevestigd dat de ijzerhoudende havik weer veel voorkomt en weer wijdverspreid is. Daarom werd het in 2008 op de lijst van minst zorgwekkende soorten geplaatst. De achteruitgang is voornamelijk te wijten aan het verlies van kwaliteitshabitat. Hoewel hij flexibel is in het kiezen van een nestplaats en een hoog voortplantingspotentieel vertoont, kan de beperking van deze vogel tot natuurlijke graslanden op de broedgebieden en de gespecialiseerde predatie op zoogdieren die worden vervolgd op weidegronden, instandhouding een voortdurende zorg maken. Historisch gezien verdwenen de vogels volledig uit gebieden waar de landbouw de natuurlijke flora en fauna verdreef; in 1916 werd bijvoorbeeld opgemerkt dat de soort "praktisch uitgestorven" was in San Mateo County, Californië. Studies hebben aangetoond dat prairiehonden een belangrijk prooi kunnen zijn voor ijzerhoudende haviken, waardoor ze in verband worden gebracht met de populaties van prairiehondensteden in het middenwesten en zuidwesten van de Verenigde Staten, die de afgelopen jaren zijn afgenomen. Deze vogel kan ook gevoelig zijn voor het gebruik van pesticiden op boerderijen; ze worden ook vaak neergeschoten. Bedreigingen voor de totale bevolking zijn onder meer: de teelt van inheems prairiegrasland en daaropvolgend verlies van habitats invasie van bomen in noordelijke graslandhabitats vermindering van de voedselvoorziening als gevolg van programma's voor plaagbestrijding in de landbouw, schietpartijen en menselijke tussenkomst De ijzerhoudende havik stond op de "blauwe lijst" van de National Audubon Society soorten voelden zich aan het afnemen. Van 1971 tot 1981 behield het zijn "blauwe" status, en van 1982 tot 1986 werd het vermeld als een soort van "speciale zorg". De Amerikaanse Fish and Wildlife Service plaatste het in 1973 in de categorie "onbepaald" en verschillende staten hebben het in de categorieën "Bedreigd" of "Bedreigd" geplaatst. In Canada beschouwde het Comité voor de status van bedreigde dieren in het wild in Canada deze soort in 1980 als 'bedreigd'. In de Canadese prairies nam het verspreidingsgebied af tot 1980, en op dat moment werd aangenomen dat vogels 48% van de dieren in beslag namen. origineel bereik. Over het algemeen werd aangenomen dat het aantal afnam en de totale Canadese populatie werd geschat op 500 tot 1000 paren. In 1987 werd een toename van de bevolking opgemerkt, en alleen de bevolking van Alberta werd geschat op 1.800 paren. De opleving was waarschijnlijk te wijten aan een grotere beschikbaarheid van voedsel op de overwinteringsgronden, waardoor de kans groter was dat de vogels broeden als ze terugkeerden naar Canada. In de Verenigde Staten is er in veel staten een geschiedenis van zorg voor deze soort, met afnames, maar in 1988 suggereerde een studie dat de populatie in Californië en plaatselijk elders mogelijk aanzienlijk is toegenomen. De overwinterende populatie ten noorden van Mexico werd geschat op 5.500 vogels in 1986. In 1984 bedroeg de populatie voor Noord-Amerika tussen 3.000 en 4.000 paren, en in 1987 waren dat 14.000 individuen. Giftige chemicaliën zijn niet gesuggereerd als een significante bedreiging voor de ijzerhoudende havik. Beheersstrategieën moeten het behoud of de ontginning van inheemse graslanden voor de voortplanting en op de overwinteringsgronden omvatten. Het behoud van grote populaties prooisoorten in overwinteringsgebieden lijkt van cruciaal belang voor het vermogen van de haviken om in broedconditie naar het zomerbereik te gaan. De integratie van landbouwpraktijken en landbouwbeleid in de beheerstrategieën is een cruciaal onderdeel van elk algemeen instandhoudingsplan. Het aanbieden van nestplatforms heeft positieve effecten gehad en zou een onderdeel moeten zijn van lokale strategieën. Openbaar onderwijs en het uitbannen van vervolging en menselijke verstoring moeten een belangrijk onderdeel zijn van het algemene instandhoudingsprogramma.